این اقدامات در چند روز مانده به سفر رئیس جمهور از سوی مردم به ریاکاری و پنهان سازی نابسامانی ها و ناکارآمدی ها تعبیر شده و به جای ایجاد وفاق و همدلی میان مردم و دولت، زمینه ساز شکاف و فاصله شده است. نحوه عملکرد فرمانداران شهرهای سیستان به قدری ضعیف بوده که جای همدلی باقی نمی گذارد و تلاش فرماندار زابل بر گزینش سخنرانان و حذف مطالبه گران مستقل و جسور حوزه سیستان، این شائبه را به وجود آورده که قرار است برای سیستان بار دیگر صدا سازی شود و ندای اعتراض مردم به مانند ادوار گذشته بر زمین بماند.
برای واکاوی این بی اعتمادی کافیست به اقدامات یک دهه اخیر دولت های یازدهم تا چهاردهم در سیستان بپردازیم.
لوله گذاری ۴۶ هزار هکتاری در دولت تدبیر و امید به مبلغ قریب به یک میلیارد دلار نمونه بارز یک شکست بزرگ است. این طرح در زمانی به آغاز شد که همه می دانستند افغان ها در حال ساخت سد کمالخان و رویای معاوضه آب با تیل هستند.
در دولت سیزدهم در اقدامی عجیب در بستر هامون، کانالی به طول حدود ۲۸ کیلومتر و عرض ۱۲ متر احداث شد تا آورد فراه رود را به چاه نیمه منتقل سازد. این طرح هم در حالی انجام شد که همه می دانند بر روی فراه رود، سد بخش آباد در حال احداث بود و همان آورده اندک هم به چاه نیمه منتقل نشد و این کانال مانع پخش آب در بستر هامون برای تثبیت ماسه‌های روان شده و آب در زهکش ادیمی تبخیر شد. نتیجه این طرح افزایش گرد و غبار در سیستان بود.
در دولت سیزدهم درآمد طرح رزاق یا فروش سوخت مازاد بر نیاز جایگاه ها که با هدف تقسیم بین مرزنشینان اجرایی شد تا مردم تشویق به ماندن در منطقه شوند در یک حاتم بخشی؛ مدیران ارشد استانی و ضعف مدیران و نمایندگان سیستان، به شهرهای جنوبی استان اختصاص یافت. عدم توانائی در احداث منطقه آزاد سیستان در دولت های مختلف و سهم خواهی نمایندگان در کرسی نشاندن نزدیکان خود و محروم ماندن مردم از امکانات درآمدی مرزی، بزرگترین صدمه به اعتبار دولت و دولتمردان بود.
ناتوانی در گرفتن حقابه هم که میراث چندین دولت است که همچنان استمرار دارد. در دولت چهاردهم انتصابات ضعیف و رفاقتی فرمانداران و مدیران ضعیف باعث ایجاد ناامیدی شده است. از طرح های کلان که بگذریم مدیران حوزه سیستان کلکسیونی از انواع ناکارآمدی ها بوده اند. کمبود آب، برق، گاز، نفت سفید، شیر خشک، کمبود گاز مایع، نبود نان با کیفیت و…، عدم پاسخگویی مدیران به مردم و وعده های نافرجام به عدم اعتماد مردمی دامن زده است. در روزهایی که می‌بایست مدیران در اندیشه استقبال از رییس جمهور باشند، دغدغه این دارند که چگونه مطالبه گران واقعی امکان مواجهه با رییس جمهور را پیدا نکنند تا بیش از گذشته به فاصله ها دامن زده شود. بر اساس شنیده ها عده ای درصددند تا به عنوان اعتراض با پوشیدن کفن به استقبال رییس جمهور بروند. موضوعی که باعث نگرانی مدیران شده است.
پنهانکاری و گل و بلبل نشاندن سیستان تازگی ندارد و در ادوار گذشته هم مدیران در کمال نامهربانی به این موضوع تن داده و باعث عصبانیت سیستانی ها شده اند و این بار برخی طیف ها برای جلوگیری از تکرار رفتارهای گذشته، قصد دارند به مقابله با آن رفته و از راه‌های غیر رسمی صدای خود را به رییس‌جمهور برسانند.
مردم حق دارند صدای خود را به رییس‌جمهور برسانند و در سفر چند هفته قبل وی به زاهدان هم مدیران استانداری به صورت گزینشی عده ای را به دیدار رییس‌جمهور بردند تا به صورت فرمایشی طرح مشکل کنند. ظواهر امر نشان می دهد فرماندار ویژه زابل قصد دارد به راه استاندار رفته و با گزینش مطالبه گران یک استقبال فرمایشی را پایه ریزی کند. در هر روی امید می رود مدیران حوزه سیستان تغییر رویه داده و اجازه دهند مشکلات سیستان از زبان مطالبه گران جسور سیستان به صورت مستقیم به اطلاع دکتر پزشکیان برسد و محدودیت های اعمال شده، تبدیل به سوژه برای رسانه های خارج نشین نشود و بگذارند مطالبات از مجاری رسمی طرح و توسط رسانه های داخلی نشر شود. برای جلوگیری از افزایش بی اعتمادی از هر طیفی خواسته شود تا نماینده خود را به فرمانداری معرفی کنند و فرمانداری بدون اعمال نقطه نظرات خود، زمینه بیان مطالبات را مهیا کند تا به جای ایجاد شکاف به سوی وفاق و همدلی واقعی گام برداشته شود.
