مطابق اخبار انتشار یافته در هنگام ورزش باد، شهرستان زابل سه برابر آلوده ترین شهر جهان، ریزگرد معلق در هوا دارد و کانون سل کشور نیز لقب گرفته است، وجود فرسایش و نفوذ ذرات ریز خاک به محل سکونت مردم شرایط زیست را برای سیستانیان دشوار ساخته است. دغدغه گرفتن حقابه باعث شده تا معضل ریزگردها به اولویت دوم رسانه ها تبدیل شود در حالیکه سلامت مردم بر هر چیزی ارجحیت دارد. در گذشته مقادیری آب به دریاچه وارد میشد و خاک دریاچه را تثبیت می کرد، ریزگردهای سال های گذشته متعلق به زمانی بود که کشت انجام نمیشد و رطوبت خاک کاهش می یافت و رفتارهای انسان در برخورد با طبیعت باعث از هم گسیختگی سطوح بالایی زمین شده و با وزش باد، ذرات خاک در هوا معلق شده و وارد زندگی مردم میشدند، اکنون با عدم ورود آب به دریاچه هامون مشکل دو چندان شده به گونه ای که کل سیستان تبدیل به کانون بحران شده است. تردد مردم با وسایط نقلیه و چرای بی رویه دام ها در بستر خشکیده دریاچه بر وخامت اوضاع افزوده است، از آنجایی که این مسئله قابل پیش بینی بود از دستگاه متولی محیط زیست انتظار می رفت تا اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از بحران را لحاظ کند و با نامه نگاری با منابع طبیعی به عنوان دستگاه اجرایی در استحکام خاک اقدام مشترک می کردند. محیط زیست دستگاه اجرایی نیست اما وظیفه پیگیری، نظارت و مطالعه در مواجهه با بحران های زیست محیطی را دارد. به هر حال متولی دریاچه محیط زیست است و تاکنون می بایست منابع طبیعی را با خود همراه می کرد تا به جنگ با بند خاک روند. دیر یا زود حقابه گرفته می شود و اگر هم گرفته نشود مردم مجبورند با کمک دولت برای معاش خود تدبیری بیاندیشند. وقتی با هر وزش باد، شهرهای سیستان تبدیل به آلوده ترین شهرهای جهان می شوند چگونه می توان سلامت مردم سیستان و ماندگاری آنها در تنگه احد را تضمین کرد؟ متاسفانه تاکنون مدیرکل محیط زیست منفعل عمل کرده و به جای پاسخگویی به رسانه، دوری جستن را پیشه کرده است. رسانه ها حلقه واسط میان مردم و مدیران هستند تا در خصوص آخرین تصمیماتی که در این باره گرفته شده اطلاع رسانی کنند. وقتی پای سلامت مردم در میان است انتظار می رود همکاری مدیران محیط زیست با رسانه ها بیشتر باشد تا در خصوص نحوه برخورد مردم با طبیعت فرهنگسازی شود.
آنقدر همه با موضوع حقابه و خلف وعده طالبان درگیر بودیم که ریزگردها را فراموش کردیم.
سلطانعلی عابدی








