پرویز فرشاد سعید در گفت و گو با خبرنگار دیار عیار اظهار داشت: افغانستان حقوق بین المللی را نقض کرده و ما هم آنها را تحت فشار قرار دهیم و از طریق اهرم های فشاری که در اختیار داریم آنها را وادار به تمکین دادن حقابه کنیم، مثلاً آنها به سوخت ما نیاز دارند اگر چه در این مورد، کشور ما هم متضرر می شود اما باید در وهله اول مرز را مسدود کنیم، از صادرات یا قاچاق کالاهای اساسی آنها خودداری و جلوگیری کنیم.
وی افزود: علیرغم اینکه کالاهای اساسی آنها از مرزهای ما می رود هیچ آبی نمی آید و عملا مردم ما از این فروش کالاها سهمی نمی برند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا به نظر شما تنها راه اقدام متقابل است و راه دیگری برای اخذ حقابه وجود ندارد؟، بیان کرد: افغانستان از گذشته تمایلی به عملی کردن معاهده نداشته است، چه در دولت های گذشته و چه در هیات حاکمه کنونی، ضعف دولتمردان ما بوده که آبی نمی آمده و آنها هم پیگیری نمی کردند و آنطرف هم جنگ بوده است یا اگر هم آبی می آمده و نیاز دو سال شرب آبی را حل می کرده دیگر دولتمردان پیگیری نمی کردند و برای آینده هم برنامه ریزی برای تحت فشار قراردادن افغانستان نداشتند، یا گفته میشد این آبی که گرفته ایم بیشتر از آبی بوده که در قرارداد آمده است، افغان ها هم اعتراض می کردند که ایران بیشتر از قرارداد آب گرفته است.
کارشناس حقوق بین الملل ادامه داد: ما یک قرارداد برای رود هیرمند داریم، از طرفی آب دریاچه از این رودخانه تامین می شد، قرارداد ۵۱ مربوط به هیرمند است و این طرف خود بحث زیست محیطی دارد، در بحث زیست محیطی یک اصل بین المللی استفاده غیر زیانبار از سرزمین داریم، طبق این اصل کشوری نباید از سرزمینش به گونه ای استفاده کند که سرزمین دیگری خسارت ببیند، اصلا فارغ از قراردادها، افغانستان یک اصل عرفی حقوق بین را نقص کرده و پاسخگو نیست، وقتی کشوری یک اصل بین المللی را نقص می کند تنها راه اقدام متقابل است.
وی در پاسخ به این سوال که مجامع بین المللی می توانند کمکی به این موضوع کنند؟، گفت: در روش های حقوقی قراداد، شیوه های حل و فصل اختلاف را روشن کرده است، با مذاکره، مساعی جمیله و داوری که نتیجه نگرفته ایم، اگر از طریق دیوان بین المللی اختلاف طرح دعوی کنیم باید طرفین هم ایران و هم افغانستان رضایت داشته باشند تا پرونده به دیوان برود، اینطور نیست که یک طرف علیه دیگری شکایت کند، طرف افغانی که اختلاف را قبول ندارد، آنها که می گویند ما آب می دهیم اما اقدام عملی نمی کنند، همین چند مدت قبل یکی از مقامات طالبان گفت ما به توافق عمل می کنیم، من الان کنار مرز هستم و شاید فاصله منزل من تا مرز کمتر از دویست باشد، من آبی نمی بینم و توافقی نمی بینم که عمل شود.
وی تاکید کرد: نباید در میان سیاسیون منافع مردم سیستان فدای سیاست خارجی شود. وی تصریح کرد: امیدوارم بالادستی ها سیاست تبعیض آمیز خود را تغییر دهند، آیا آنها واقعا از وضعیت مردم سیستان اطلاع دارند؟
مطالب مرتبط:
چرا وزارت خارجه اقدام قاطع و بازدارنده ای در قبال درگیری های مرز افغانستان انجام نمی‌دهد؟ | شاید عده ای می‌خواهند منطقه را نا امن جلوه دهند تا منافعشان با طرح رزاق به خطر نیفتد | چرا وقتی افغانستان حقابه ما را نمی‌دهد همچنان آب تصفیه ما به سمت افغانستان جاری باشد؟
بی اطلاعی نایب رییس کمیسیون امنیت ملی از عدم اختصاص آب از بند کمال خان به سیستان/ اگر مسئولان افغانستان حق آبه را پذیرفتند حتما باید پیگیری شود/ وزارت خارجه باید مسئله حق آبه سیستان را پیگیری کند/ برای گرفتن حق آبه باید از ظرفیت های حقوقی و بین‌المللی و سایر ظرفیت های در اختیار استفاده شود
تاکنون‌حق‌آبه ایران از جانب افغانستان تامین نشده است
ضرورت اقدام جدی و عاجل وزارت خارجه برای دریافت حقآبه کشورمان از افغانستان
