در دو سال گذشته دقیقا همین نقد را جناب مولوی به دولت و نظام جمهوری اسلامی داشته که از دین برای سیاست هزینه نشود، در حالی که امامت مسجدی را به عهده دارد که از اعتبار مسجد، حامیان و نمازگزاران برای سیاست و رسیدن لیست مورد حمایت مسجد به شورا و مجلس هزینه شده است. نخبگان بلوچ گلایه داشتند که نباید جناب مولوی را خطاب می دادم. حال من یک سوال از آنها دارم. چه کسی جز جناب مولوی توان جلوگیری از مداخله حافظ اسماعیل در امور شهرداری را دارد؟ این بار نخبگان بلوچ و اعضای شورای شهر را خطاب قرار می دهم. حال این گوی و این میدان.
و اما اصل موضوع :
ماجرای نشست شبانه برای تحمیل یک گزینه نورچشمی بر مسند یکی از مهم‌ترین کرسی های شهرداری، بار دیگر شائبه ی عدم استقلال و وابستگی شورا به جریان مکی را بر سر زبان ها انداخت. نگرانی که در ادوار گذشته همواره دغدغه طیفی گسترده از شهروندان بوده و این نقد را به شورا و شهرداری داشته اند که به یک گروه خاص خدمات می دهند و شهر و آحاد جامعه شهری دغدغه آنها نیست. با انتصاب سرپرست جدید برای سازمان عمران و بازآفرینی شهری، بار دیگر نوع رابطه حداقل جمع زیادی از مردم با شورا و شهرداری به چالش کشیده شد تا اندک فعالیت های کوتاهی که در این چند ماهه از سوی شهرداری و با پیگیری های شورا صورت پذیرفته به حاشیه رود.
در حال حاضر زمان آن رسیده تا اعضای شورای شهر (حداقل آنهایی که در جلسه نبوده اند) جایگاه خود را نزد اذهان عمومی روشن کنند. آیا حضور خود در شورا را مدیون رای مردم می دانید یا قرار گرفتن در لیست سبز (وابسته به جریان مکی)؟
من برخی اعضای شورای اسلامی شهر زاهدان را می شناسم و می دانم که در جریان جذب نیرو و انتصابات اقوام هیچ مداخله و سهمی نداشته اند و قلبا معترض وضع موجودند، اما به دلیل حفظ حرمت ها، وظیفه نظارتی خود را ندیده گرفته اند. این سکوت و موضع خنثی باعث شده جریانات پشت پرده با طیب خاطر در امور شهری و انتصابات مداخله کنند. اکنون در یک جلسه ای پنهانی حافظ اسماعیل از اقوام نزدیک مولوی، معاون مالی مسجد مکی و از چهره‌های شناخته شده این مسجد، یک‌نفر را با کمک چند عضو شورا به شهردار تحمیل کرده است. حال واکنش اعضایی که در میان مردم زندگی می کنند، داعیه ی مردمی بودن دارند و بعد از پایان کرسی نشینی در شورا میبایست میان همین مردم زندگی کنند، نسبت به این موضوع چیست؟ شاید سکوت موضوع را کمرنگ کند، اما به فراموشی سپرده نخواهد شد و در ذهن مردم باقی خواهد ماند.
من این بار به جای جناب مولوی عبدالحمید، بزرگان قوم و نخبگان بلوچ را خطاب قرار می دهم. یک‌نفر وابسته به مسجد مکی برای دستیابی به منافع شخصی، شورا و شهرداری را زیر نفوذ خویش برده و اهداف خود را به هر طریق ممکن پیش می برد. وقتی مولوی را خطاب قرار می دهم می رنجید؛ این بار شما را خطاب قرار می دهم تا ببینیم آیا می توانید مانع حافظ اسماعیل شده و به اعضای شورا کمک کنید تا از زیر یوغ وی رهایی یافته و منافع مردمی و شهری را پیش برند؟
این درست است که اعضای شورای شهر با حمایت قاطع مسجد مکی و رای اکثریت اهل سنت به شورا راه یافته، اما همه ما در یک کشتی به نام شهر زاهدان سواریم و خوب و بد شهر به همه ما باز می گردد. سیستان و بلوچستان و ویژه زاهدان به عنوان مرکز اداری و سیاسی آن، گام های آغازین فعالیت های مدنی را تجربه می کند و از نخبگان بلوچ توقع می رود در مواردی از این دست به یاری شهر آیند. انتشار یک یا دو بیانیه و اظهار نظرهای پراکنده در گروه های مجازی محدود، به توسعه و آبادانی نمی انجامد. لازم است همه اقوام و مذاهب در کنار هم برای فعالیت های مدنی و حتی به صورت جداگانه برای هدفی واحد تلاش کنند و اگر لازم باشد هزینه دهند.
سلطان علی عابدی
