اگر به تاریخ شفاهی طوایف و خانواده های بزرگ بنگریم، متوجه می شویم اعتبار و نامی که به هم زده اند به واسطه همین جوانانی بوده که از فرصت ها بهتر بهره برده بودند. بزرگان طایفه به عنوان شکسته بند، مهم اند، اما دستاورد این جوانان را درو می کردند. به ظاهر در نشست های مردمی گردن کج می کردند که جوانان ما تندروی کردند، اما به واقع سربلند بودند.
گذشته درس است و به واقع از تمام فرهنگ درست و غلطی که روزگاری در حد کم و زیاد رایج بودند، می توان آموخت. شاید لازم بود یا باشد که هنگام تجاوزات مرزی، از سوی برداران ناباب، یک‌بار آن ارگان هایی که توانش را دارند و بنا به وظیفه ذاتی، کارشان حفظ مرزها و کشور است، از تمام امکانات خود بهره برند. با این کار هم مردم راضی می شوند، هم بزرگان کشور و هم کشورهای برادر می فهمند که زود جوگیر نشوند و بیشتر حواس خود را جمع کنند.
سلطانعلی عابدی
مطالب مرتبط:
افغان ها فرافکنی کرده و عده ای هم ناخواسته توجیهات آن ها را تکرار می کنند
واکاوی نقش رسانه ها در بحران آبی فعلی سیستان و پیش بینی بحران های آتی
اقتدار به دستگاه دیپلماسی ایران در رابطه با حقابه بازگشت/ حمله احتمالی موشکی سپاه به بند غیرقانونی کمالخان، با معاهده منافات ندارد
اگر طالبان حقابه هیرمند را ندهد باید سرزمین‌های واگذار شده را مسترد کند
