روایت های بسیاری پیرامون نقش رهبری و یاران امام در موفقیت های جنگ و نقش منفی برخی سیاسیون وقت، در عدم موفقیت عملیات های جنگ را شنیده ایم. محاصره شدن پاوه توسط ضد انقلابی ها و تجزیه طلبان کُرد، قتل عام مردم پاوه و جنایت در بیمارستان این شهر در سایه انفعال برخی نهادهای مرتبط را در سینمای دفاع مقدس دیده ایم، لحظه اصلی فیلم “چ” زمانی که شهید اصغر وصالی زخمی و لنگان در حالیکه به همرزم مجروحش تکیه داده به سوی شهید چمران و معدود یارانش می آید و رادیوی دستی خود را بالا می گیرد تا دلیل قطع شدن رگبار مسلسل ها و توپ ها از سوی ضد انقلابیون و فریادهای الله اکبر را برای سنگر نشینان توضیح دهد. اما او فقط می گوید: “همه رفتند، فرار کردند، چون خمینی عصایش را بلند کرد…”
انفعال و ناکارآمدی دستگاه دیپلماسی در قبال سیاست های آبی افغانستان، عدم شناخت و تعریف استراتژی طرف افغانستانی و تعریف ضد استراتژی، عدم درک درست از معاهده دلتا، وجود ساختار معیوب دیپلماسی و مبتنی بر فرصت سوزی، عدم آمادگی ایران در مواجهه با جنگ آب و … شرایطی که روزگاری بر پاوه حاکم کرده بود را به سیستان تحمیل کرده است.
تعلل در انتقال نحوه مذاکرات از مذاکرات حقوقی به مذاکرات سیاسی، ناکارآمدی کمیسار آب ایران و عدم ورود شورای عالی امنیت ملی به مسئله جنگ آب و بحران امنیت آبی، غذایی و اجتماعی منطقه شرق و جنوب شرق و صرفا نظاره گر بودن ساختار کمیسار آب هیرمند و وزارت نیرو در قبال سدسازی‌های افغانستان به رغم وجود ابزارهای متعدد حقوقی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی، شرایطی را حاکم کرده که اکنون در زمین پیچیده هیدروپلیتیکی افغانستان بازی می‌خوریم و عده ای که از بدو تسلط طالبان بر افغانستان رویکرد تطهیر را دنبال می کردند، در حال مماشات با حکومت امارت اسلامی هستند.
شعارهای دولت سیزدهم در زمینه ادعای فهم زبان دیپلماسی، انزوای ایران در عرصه بین الملل و تنگنای اقتصادی حاصل از تحریم ها، باعث شده که ابزارهای ایران یکی پس از دیگری خنثی شود. به اذعان کارشناسان افغانستانی، دولت ایران به دلیل نیاز به بازار افغانستان و داد و ستد حدود دو میلیارد دلاری در سال، بخاطر حقابه هیرمند با حکومت افغانستان دچار چالش نخواهد شد. از طرفی برخی مقامات دولت و نمایندگان مجلس که متاسفانه درکی از معاهده ۱۳۵۱ ندارند، علاوه بر تطهیر طالبان، به دنبال دستاورد سازی در خصوص مناقشه آبی ایران و افغانستان هستند. سیستان نفس های آخر خودش را می کشد، از سال ۹۹ و پس از آبگیری بند کمال خان آب قابل توجهی از افغانستان وارد سیستان نشده است، منابع آبی چاه نیمه های سیستان در حال خشک شدن است و طرح های تامین آب شرب از منابع ناپایدار داخلی به کُندی پیش می رود، اما مقامات دولت از جمله معاون اجرایی رئیس جمهور و سخنگوی دولت از حل و فصل مناقشه آبی هیرمند و بسته شدن پرونده حقابه هیرمند خبر می دهند!
مماشات با هیات حاکمه طالبان باعث وقیح شدن این گروه شده و از طرفی اقتدار کشور را نشانه رفته است، مادامی که کشوری چون افغانستان حقوق ملت ایران را پایمال کند، سایر کشورها نیز به خود اجازه چنین جسارتی را خواهند داد. هشدار رئیس جمهور، وزیر امور خارجه و دستیار رئیس جمهور در امور افغانستان به حاکمان این کشور در خصوص حقابه ایران از رودخانه هیرمند، نه تنها هیچ دستاورد و یا ضمانت اجرایی نداشت بلکه باعث بروز رخدادهای امنیتی و به شهادت رسیدن جوانان این مرز و بوم ختم شد، بنابراین با توجه به اهمیت ژئوپولیتیک و استراتژیک سیستان، حفظ جمعیت بومی در این منطقه و حل مناقشه آبی هیرمند میان ایران و افغانستان آن هم در این شرایط اسفناک، مستلزم بلند شدن عصای آیت الله خامنه ای ست.
مطالب مرتبط:
امیرعبداللهیان از بدیهیات معاهده ۱۳۵۱ هیرمند، آگاهی ندارد!
اقتدار به دستگاه دیپلماسی ایران در رابطه با حقابه بازگشت/ حمله احتمالی موشکی سپاه به بند غیرقانونی کمالخان، با معاهده منافات ندارد
دستاورد تراشی برای سفری بی دستاورد
وزیر امور خارجه: افغانستان به تعهد خود عمل نمی‌کند و نمی‌گذارد کارشناسان از میزان آب هیرمند بازدید کنند
