کمآبی و توفانهای پیدرپی روستاهای مرزی سیستان موجب مهاجرت چشمگیر مردم این مناطق شده است
قدیمترها مردماش «زابل جان» صدایش میکردند اما حالا میگویند، «شانس ما این بود که از گربه تهاش به ما رسید.» خشکسالی و توفانهای پیدرپی، چندسالی است که مردم سیستان و بلوچستان را مجبور به مهاجرت کرده، آنها که پولی در جیب داشتند از سیستان رفتند و آنها که ماندند، فقیرترینها هستند و زندگی سختی دارند. روستاهای مرزنشین سیستان در دوسال اخیر خالی و خالیتر شدهاند. طالبان آب را بهروی مردم سیستان بسته و کمبود امکانات رفاهی اولیه، زندگی را برای آنها سختتر کرده است.
سد بخشآباد؛ تحمیل وضعیت آخرالزمانی بر حوزه تمدنی سیستان
حوضه آبریز هیرمند شامل سرشاخههای هیرمند، فراهرود، هاروت رود، خوسپاس و خاشرود، تمدن شهرسوخته را رقم زده و موجب استمرار حیات انسانی و تمدنی تا به امروز شده است. میزان آورد رودخانه هیرمند، تغییر طبیعی مسیر رودخانه حاصل از سیلاب و ... موجب شده که در بازه های زمانی مختلف شاهد جابه جایی جمعیت حول محور رودخانه هیرمند و دریاچه هامون باشیم، اما رویکرد هیدروپلیتیک افغانستان در دوره جمهوریت و حتی در دوره طالبان، علاوه بر توسعه مبتنی بر کشاورزی، مهندسی اجتماعی یا به روایتی گسترش و پراکنش پشتون ها را دنبال می کنند و این امر باعث شده که مسیر طبیعی رود هیرمند را برخلاف کنوانسیون های بین المللی به سمت شوره زار گودزره تغییر دهند تا حوزه تمدنی سیستان زیر تلی از ماسه مدفون شود.
قبله از غرب جداست
عرض جغرافیایی یکسان شهر مکه و زابل (۳۱ درجه شمالی) باعث شده تا جهت جغرافیایی غرب در سیستان به قبله موسوم باشد. بنابراین سیستانی ها بدون اینکه مذمتی متوجهشان باشد، قبله شان غرب است! چهارشنبه گذشته ۲۶ اردیبهش ماه کمی قبل از نماز شام (مغرب) ابر سهمگینی از غبار از سمت غرب، منطقه سیستان و شهر زابل را در نوردید و چنانکه کلیپ های پرشمار فضای مجازی نشان می دهد در کمتر از چند دقیقه شرایط آخرالزمانی را بر منطقه حاکم کرد.

































