آبگیری گودال ادیمی؛ ضرر یا ضرورت؟
سال های 1401 و 1402 در پی بحرانی شدن وضعیت آب مخازن چاه نیمه و به خطر افتادن امکان تامین آب شرب منطقه سیستان، اقداماتی ضرب الاجلی در دستور کار مسئولان قرار گرفت تا بر این چالش جدی فائق آیند و در این رهگذر عزیزان دلسوز زیادی متحمل سختی ها و مرارت های فراوان شدند که همواره مورد تقدیر و تحسین هستند. همگان شاهد تلاش شبانه روزی دستگاه های متولی از جمله وزارت نیرو بودیم و هستیم.
سیلاب فراهرود به جای تثبیت گرد و غبار تالاب راهی زهکش ادیمی شد
علی رغم هشدار کارشناسان مبنی بر ممنوعیت خروج آب از تالاب هامون سابوری و صرف این آب برای تثبیت خاستگاههای گرد و غبار، منابع محلی از تکرار تجربه تلخ و ناموفق انتقال سیلاب رودخانه فراه و تالاب هامون سابوری به زهکش ادیمی توسط یک قرارگاه نظامی خبر دادند.
مدیرکل منابع طبیعی سیستان و بلوچستان؛ ترک فعل یا فریب افکار عمومی؟
عبدالباسط پاکزاد، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان در مصاحبهای عنوان کرده بود که غالب ریزگردهای منطقه سیستان مربوط به تالاب هامون است، اما منابع طبیعی نمی تواند در تالاب اقدامی انجام دهد، این در حالیست که منابع طبیعی استان برخلاف ادعای سکاندار آن علاوه بر نهال کاری در دهه ۸۰ و صدور پروانه چرای دام در محدوده تالاب هامون، علیه اداره کل حفاظت محیط زیست استان به دلیل حفر کانال برای انتقال آب به اطراف کوه خواجه، اعلام جرم کرده است.
مقابله با ریزگردهای سیستان، اقدام مشترک محیط زیست و منابع طبیعی را می طلبد
در تاریخ سیستان آمده که نبستن سه بند باعث ویرانی سیستان می شود؛ بند آب، بند خاک و بند مفسدین، اکنون سیستان گرفتار بند آب و بند خاک شده است، بند آب را طالبان بستند تا زندگی سیستانی ها به مخاطره افتد و بند خاک هم مدت هاست بدون هیچ تدبیری رها شده است. دیگر نه از تنگ و بادشکن ها خبری هست و نه مالچ پاشی مانع نفوذ ریزگردها به زندگی مردم می شود.

































