یک انتصاب ساده در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان زابل‌به بحرانی فراتر از یک تصمیم اداری تبدیل شده است. ماجرایی که با اعتراض گسترده فعالان فرهنگی آغاز شد، اکنون به آزمونی برای شایسته‌سالاری در برابر طایفه‌گرایی تبدیل شده و پرسش‌های جدی درباره مدیریت فرهنگی در استان سیستان و بلوچستان را برجسته کرده است.

اینجانب غلام‌نبی عابدی، سرمایه‌گذار بخش خصوصی در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر، با این نامه ناچارم وضعیت نابسامان ۷ سال تلاش بی‌نتیجه برای احقاق حق قانونی خود را به استحضار جناب‌عالی برسانم.

سیستان و بلوچستان، این خاک پهناور که در دل خود هزاران داستان ناگفته، چهره‌های فراموش‌شده و منظره‌های بکر را نهفته دارد، امروز در انتظار دوربینی است که با زبان سینما، حقیقت وجودش را روایت کند. اما این سرزمین که می‌توانست کانون تولید آثار سینمایی درخشان باشد، در تنگنای مدیریتی گرفتار آمده که نه تنها راه را بر فیلمسازان بسته، بلکه ماهیت فیلم کوتاه را نیز در هاله‌ای از ابهام فرو برده است.

مدتی از انتصاب استاندار بومی و اهل سنت در سیستان و بلوچستان می‌گذرد؛ انتصابی که در ابتدا به‌عنوان نقطه عطف در تاریخ مدیریت استان معرفی شد، اما اکنون با گذر زمان، روشن شده که نه بومی بودن استاندار و نه شعارهای هم‌گرایی قومی و مذهبی نتوانسته گرهی از وضعیت بحرانی مردم سیستان باز کنند. آن‌چه امروز دیده می‌شود، تکرار همان الگوی همیشگی بی‌تفاوتی و عملکرد نادرست است؛ تنها چهره‌ها و اسامی عوض شده‌اند.

بی‌گمان داستان شکایت شهرداری و شورای شهر زاهدان از حامد کیخا، آن شهروند مطالبه‌گری که صفحه اینستاگرامش بسته شد، تنها یک رویداد عادی نیست، بلکه نشانه روشنی از یک چالش بزرگ‌تر در شیوه مدیریت شهری و برخورد با صدای مردم در ایران است. این ماجرا از یک سو، تصویری از ناتوانی نهادهای مسئول در پاسخگویی به پرسش‌های اساسی شهروندان را نشان می‌دهد و از سوی دیگر، زنگ خطری است درباره محدود شدن فضای نقد سازنده. در این میان، آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند، پافشاری مسئولان بر ساکت کردن منتقد به جای حل کردن مشکلاتی است که او گوشزد کرده بود.

نشست قرارگاه فرهنگی سیستان و بلوچستان با محوریت انسجام‌بخشی به برنامه‌های فرهنگی، با حضور علیرضا شهرکی، معاون سیاسی و اجتماعی استانداری، و مهرداد عرب‌اول، رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان، برگزار گردید. در این محفل رفیع، سخنان ارزشمند و درخور تأملی ایراد شد که حکایت از وقوف کامل مدیران ارشد استانی بر جایگاه رفیع و خطیر مسائل فرهنگی داشت. گویی همگان بر این امر واقف بودند که فرهنگ، سنگ بنای هویت جامعه و سپر استوار امنیت اجتماعی است و عدالت‌محوری و پرهیز از موازی‌کاری، کلید گشایش گره‌های فروبسته‌ی این دیار است.

در آستانه هفته دولت، زمانی که نهادهای اجرایی عملکرد خود را به محک آزمون می‌گذارند، نگاه‌ها بیش از پیش به سوی دستگاه‌هایی معطوف می‌شود که مأموریت رسالت‌گرای خود را با مسئولیت اجتماعی پیوند داده‌اند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان، به منزله نهادی که بر دوش خود بار سنگین هدایت جریان‌های فکری و هنری این خطه از میهن اسلامی حمل می‌کند، در این میان جایگاهی ویژه و انتظاری مضاعف دارد.

حادثه تلخ و دلخراش حمله تروریستی به مأموران انتظامی در بخش دامن، که منجر به شهادت جمعی از حافظان نظم و امنیت گردید، بار دیگر سیمای واقعی و ضدانسانی جریان‌های تروریستی را آشکار ساخت. این اقدام جنایتکارانه نه تنها نشانی از قدرت نیست، بلکه سندی آشکار بر ضعف، استیصال و بن‌بست فکری عاملان آن به شمار‌می‌رود.

سخنان اخیر محمدحسین رجبی دوانی در شبکه چهار، که در آن حسن روحانی را «اشعث بن قیس» و محمدجواد ظریف را «ابوموسی اشعری» نامید، بار دیگراین پرسش مهمی را زنده کردکه آیا صداوسیما همچنان رسانه‌ای ملی است یا به تریبون گروهی خاص تبدیل شده است؟

يک ضربه ديگر هم در سکوت مطلق مسئولين کشور و رسانه ملي به حياتي‌ترين بخش زندگي اجتماعي مردم شرق کشورمان از ناحيه حکومت خودخوانده طالبان وارد شد. با افتتاح سد «پاشدان» در ولايت هرات که با مسدود کردن مسير رودخانه هريرود صورت گرفت، مهم‌ترين منبع آب شرب مشهد خشک شد. با مسدود شدن و انحراف مسير هريرود به طرف سد پاشدان، سد دوستي در پائين‌دست اين رودخانه تقريباً خشک و سهميه آبي که هميشه از هريرود به مشهد مي‌رسيد قطع شد.