چندی پیش، پس از بازگشایی بند کمال خان و رسانه ای شدن این موضوع توسط مقامات ایرانی از جمله کاظمی قمی، پس از مدت کوتاهی سخنگوی وزارت آب و برق طالبان این موضوع را تکذیب کرد و اظهار داشت که این آب برای کشاورزان ولایت نیمروز رها شده است، منابع آگاه دلیل این اظهار نظر مقام طالبان و رد ادعای مقامات ایران را فشار افکار عمومی افغانستان عنوان کردند که امارت اسلامی را به خیانت متهم کرده بودند.
تعصب مردم افغانستان در زمینه آب بر کسی پوشیده نیست، این تعصب را حتی در تاریخ و زمانی که موسی شفیق را به علت امضای معاهده ۱۳۵۱ هیرمند به اتهام خیانت اعدام کردند را می توان جست و جو کرد.
۱۵ مرداد ماه سیلابی ناچیز و خارج از کنترل طالبان وارد دشت سیستان شد، مدت زمان کوتاهی نگذشته بود که کاظمی قمی با انتشار توییتی از جاری شدن آب از سمت افغانستان به چاه نیمه های سیستان در راستای معاهده ۱۳۵۱ در پی تعامل مستمر دیپلماتیک و بهره گیری از ظرفیت دیپلماسی عمومی خبر داد. این بار هم معاون سخنگوی امارت اسلامی در مصاحبه ای اظهارات کاظمی قمی را رد و عنوان کرد که این آب بنا به درخواست مردم این کشور رها شده و در خاک افغانستان در حال گردش است.
کاظمی قمی مدعی تعامل مستمر دیپلماتیک و بهره گیری دیپلماسی عمومی است، اما نسبت به افکار عمومی و حساسیت ریشه دار ملت افغانستان نسبت به آب بی اطلاع است و متاسفانه موضع گیری قبلی که منجر به قطع آب و تغییر عقیده طالبان به دلیل فشار افکار عمومی شد در رویه وی تغییری ایجاد نکرد.
اگر هیات حاکمه افغانستان به دلیل فشارهای جمهوری اسلامی ایران قصد پرداخت حق آبه قانونی ایران از حوزه آبریز هیرمند را داشته باشد، چنین رویکردی موانعی را بر سر راه تحقق این مهم ایجاد خواهد کرد.







