یکی از بحث‌برانگیزترین تصمیمات اخیر، برکناری محمد میر و انتصاب میلاد یزدان‌پناه به عنوان سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان زابل بود. این تصمیم به قدری حاشیه‌ساز شد که فرهاد شهرکی، نماینده سیستان در مجلس، برای نخستین بار نسبت به وضعیت فرهنگ و ادبیات منطقه ابراز نگرانی کرد.
شهرکی در واکنش به این انتصاب، از عملکرد ضعیف عبدالسلام بلوچزاده، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان انتقاد کرد و قول داد این موضوع را در شورای اداری استان و وزارتخانه پیگیری کند. نکته قابل تأمل این بود که شهرکی از قول محمد سرگزی، نماینده دیگر سیستان، اعلام کرد که وی نیز از این انتصاب بی‌اطلاع بوده و نسبت به آن اعتراض دارد.
با مخالفت یک نماینده سیستان به صورت مستقیم و دیگری به نقل از نماینده معترض، سرنوشت مدیرکل و رئیس جدید اداره زابل مبهم به نظر می‌رسد. آیا نمایندگان می‌توانند از طریق وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، به مدیریت ضعیف و انتصابات مشکوک پایان دهند؟ یا بار دیگر روابط قومی و رایزنی‌های طایفه‌ای بر مطالبات عمومی پیروز خواهد شد؟
در هر صورت ورود فرهاد شهرکی و همراهی محمد سرگزی در انتقاد از عملکرد ضعیف مدیرکل‌می تواند امید تازه‌ای در همراهی با منتقدان وضع موجود به جامعه فرهنگی تزریق نماید. انتظار می‌رود این دو نماینده با قاطعیت، پیگیر مطالبات اهالی فرهنگ و هنر حداقل در حوزه انتخابیه خود باشند.
سیستان در دهه‌های گذشته، قطب ادبیات استان محسوب می‌شد و چهره‌های برجسته‌ای در شعر، داستان‌نویسی، پژوهش و تاریخ‌نگاری در سطح کشور داشت. اما انتصابات نادرست، بی‌توجهی مدیران استانی به فرهنگ و هنر، و خصوصاً ادبیات، باعث شده تا سیستان از روزهای طلایی خود فاصله بگیرد.
در حالی که انتظار می‌رود ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان‌های سیستان پیشگام و الگو باشند، اما مرجعیت فرهنگی به دانشگاه زابل و سایر نهادها منتقل شده است. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان در منطقه سیستان بیشتر نقش تماشاگر را ایفا می‌کند تا یک نهاد فعال و تأثیرگذار.
انجمن شعر سیستان که زمانی محل مباحث روشنفکرانه بود، با فقدان حمایت و برنامه‌ریزی منسجم رو به افول رفته است. همایش‌سالاری و فعالیت‌های صوری، جای فعالیت‌های واقعی فرهنگی را گرفته و در دهه‌های اخیر، چهره جدیدی به جامعه ادبی سیستان معرفی نشده است.
میلاد یزدان‌پناه، کارمند دانشگاه زابل، با فرهنگ و هنر و ادبیات رابطه ساختاری ندارد. او نه هنرمند است و نه در ریاست نمایندگی فرهنگ و ارشاد اسلامی نیمروز عملکرد درخشانی داشته که موجب ارتقای شغلی‌اش شود. این حق عبدالسلام بلوچزاده است که نتواند با محمد میر به عنوان یک شاعر و علاقمند ادبیات، کار کند اما توقع می رفت به جای وی، فردی با رزومه ای قوی تر و مورد وثوق اهالی فرهنگ و هنر قرار می دادند.
بزرگ‌ترین حاشیه‌ای که از میلاد یزدان پناه به گوش عموم رسیده، شکایت بدون مجوز شورای اطلاع‌رسانی دولت از فرزاد ظریف‌میری، فعال اجتماعی و فضای مجازی و رسانه‌ای است که اکنون در زندان به سر می‌برد. این شکایت پس از انتقاد ظریف‌میری به توزیع ناعادلانه کارت‌های هدیه در همایشی صورت گرفت. حداقل انتظار می‌رفت یزدان‌پناه بر اساس مصوبات دولت، ابتدا از شورای اطلاع‌رسانی مجوز طرح دعوی دریافت کند و سپس با ارائه مستندات، اقدام قانونی انجام دهد تا نشان دهد قواعد کار دولتی را می‌داند.
حال سؤال اینجاست؛ یزدان‌پناه در نیمروز کدام جریان فرهنگی را رقم زده که شایسته ارتقای شغلی شناخته شده است؟ معیار عبدالسلام بلوچزاده برای ارتقای نیروهای فرهنگ و ارشاد چیست؟
فرهاد شهرکی در اعتراض خود به عدم سفر بلوچزاده به سیستان و قطع ارتباط او با اهالی فرهنگ اشاره کرده که انتقادی کاملاً منطقی است. مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان به جز چند چهره سیاسی که در اکثر جلسات همراهی‌اش می‌کنند، با اهل فرهنگ و کسانی که ارزش قلم و اندیشه را می‌فهمند، نشستی ندارد. گویی سیستان در اولویت‌های او جایگاهی ندارد.
اکنون باید دید اعتراض فرهاد شهرکی و محمد سرگزی چه سرانجامی خواهد داشت. آیا این بار صدای مطالبات مردم شنیده می‌شود و انتصابات بر اساس شایستگی انجام می‌گیرد؟ یا بار دیگر منافع گروهی و روابط غیررسمی بر عدالت اداری سایه خواهد افکند؟
جامعه فرهنگی و هنری سیستان منتظر پیگیری های دو نماینده و پاسخ به افکار عمومی است.
