به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی دیار عیار، تولیدکنندگان مرغ گوشتی در شهرستان هامون، از مصوبه‌ای گلایه دارند که به گفته آنان عملاً «نفس تولید» را بریده است.
عودی اول، یکی از مرغداران هامون در گفت‌وگو با خبرنگار دیار عیار می‌گوید: «مدیرکل جهاد کشاورزی ما را مجبور کرده ۳۰ درصد مرغ‌ها را به کشتارگاه بدهیم، اما هیچ تضمینی برای پرداخت به موقع پول وجود ندارد. هنوز طلب دی‌ماه پارسال و اردیبهشت امسال را از کشتارگاه نگرفته‌ایم.»
او ادامه می‌دهد: «به دلیل بدهی سنگین کشتارگاه، مجبوریم دان و جوجه را به صورت مدت‌دار بخریم که این خود هزینه‌های بیشتری به ما تحمیل می‌کند. حتی پرداخت‌ها هم به صورت خرد و اندک است و همین باعث نابودی سرمایه در گردش مرغداران شده است.»
مرغداران سیستان می‌گویند تهدید تعزیرات هم بر مشکلات‌شان افزوده است. عودی می‌گوید: «مدیرکل جهاد به صورت کتبی اعلام کرده اگر مرغ‌ها را به کشتارگاه تحویل ندهیم، به تعزیرات معرفی می‌شویم. در چنین شرایطی ترجیح می‌دهیم از ما شکایت شود و مرغداری تعطیل شود، چون ادامه فعالیت جز ضرر چیزی برایمان ندارد.»
چرخه‌ای که تولید را از بین می‌برد
به گفته مرغداران، اجرای این قانون نه‌تنها سبب حمایت از تولید نشده بلکه سرمایه و انگیزه تولیدکنندگان را نابود کرده است. آن‌ها معتقدند همین تصمیمات نادرست سبب شده سیستان در تولید مرغ به اندازه نیاز خود ناتوان نشان داده شود و زمینه واردات مرغ از استان‌های دیگر فراهم شود.
در حال حاضر ۱۳ مرغداری فعال در سیستان وجود دارد که اگر مطالبات آنان به موقع پرداخت شود، ظرفیت تأمین نیاز داخلی را دارند.
مرغداران خواستارند بخشی از تولیدشان در داخل استان و با نظارت فرمانداری، جهاد کشاورزی و تعزیرات بین مردم توزیع شود. به باور آنان، اگر ۳۰ درصد مرغ‌ها در همان شهرستان به دست مردم برسد، هم فشار بازار کنترل می‌شود و هم چرخه تولید از نابودی نجات می‌یابد.
در حالی که سیستان با محرومیت‌های گسترده دست به گریبان است، به نظر می‌رسد ادامه این سیاست می‌تواند نه‌تنها تولید مرغ بلکه امنیت غذایی منطقه را نیز تهدید کند.
بازنگری فوری در شیوه توزیع، تسویه بدهی‌ها و ایجاد تضمین برای پرداخت‌ها می‌تواند به تداوم حیات مرغداری‌ها و پایداری تولید در این استان کمک کند.
مادامی که طبق اعلام رسمی سازمان جهاد کشاورزی به وزارت جهاد، به دلیل محدودیت ظرفیت کشتارگاه‌ها، مرغداران ۱۰ درصد تولید را به کشتارگاه تحویل دهند، اما در عمل آن ها را اجبار می‌کند که ۳۰ درصد تولیدشان را به کشتارگاه عرضه کنند، جای تأمل دارد.
