به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیار عیار، بحران آب و طفره رفتن طالبان از دادن حق آبه سیستان مطابق معاهده ۱۳۵۱، پیامدهای ناگوار زیستی و زیست محیطی را در دشت سیستان در پی داشته است، عدم پژوهش های تخصصی و برنامه ریزی برای سیستان بدون هیرمند، منجر به از بین رفتن مشاغل بسیاری شده و به سیستانی ها و مدیران مربوطه یک شوک بزرگ وارد کرده است.
اگر روزگاری اهالی سیستان نگران میزان آب کشاورزی و خشکیدن محصولات کشت شده بودند در حال حاضر دغدغه تامین آب آشامیدنی خود را دارند.
دکتر سروری نژاد کارشناس آبخیزداری اقدام به پژوهش در باب تامین نیاز آب شرب و کشاورزی سیستان از طریق بارش های حوزه آبریز غرب سیستان نموده و بارها در این باره گفتگو و مقاله منتشر کرده است. از آنجایی که مقوله آب استان از اولویت های پایگاه خبری تحلیلی دیار عیار است در صدد بر آمدیم تا با دکتر سروری نژاد درباره طرح استحصال آب از حوزه های آبریز غرب سیستان گفتگو کرده تا در جریان جزییات بیشتری از این طرح قرار بگیریم. هدف دیار عیار و هیات تحریریه آن از این گفتگو ترغیب کارشناسان و محققین حوزه آبی استان به پژوهش است. بحران پژوهش در چند دهه گذشته به اندازه سو مدیریت آبی به تولیدات کشاورزی و اشتغال استان صدمه زده است، وقتی پژوهش هایی با امکان اجرایی شدن در اختیار نباشد یعنی چشم انداز روشنی برای آینده وجود ندارد.
مطالب مرتبط:
وقتی وزارت نیرو مشکل تامین منابع مالی ندارد، چرا تاکنون برای مشکلات آبی سیستان تمهیدی اندیشیده نشده است؟
مدیرکل منابع طبیعی سیستان و بلوچستان؛ ترک فعل یا فریب افکار عمومی؟
تفاوت میان نمایندگان مجلس و اهالی رسانه، مصونیت است| نمایندگان برای رفع بحران سیستان کم کاری کردند| چرا نصب دستگاه سنجش میزان آب در رودخانه هیرمند پیگیری نمی شود؟
سد کهیر نمونه بارز سوء مدیریت آبی سیستان و بلوچستان
