از دوره پنجم شورای اسلامی شهر زاهدان به طنز یک جمله بر سر زبان ها افتاد. آیا شورا زیردست شهردار زاهدان است یا بالادست؟
چرا این تفکر اشاعه پیدا کرد؟ در شورای پنجم عیدو ریگی فرد به عنوان شهردار انتخاب شد اما در جلسه ای شبانه در مسجد مکی، تصمیم بر این شد که عبدالقادر پربار بر کرسی شهرداری تکیه زند و این گزینه به شورا تحمیل شد. این سر آغاز فروپاشی اقتدار و استقلال در شورای شهر زاهدان بود. شهردار سابق زاهدان که برآمده از شورای شهر نبود و حمایت چهره های شاخص مسجد مکی را به پشتوانه داشت از موضع بالا با اعضای شورا سخن می گفت و دستور می داد. این امر باعث اعتراض سمانه صائب عضو شورای شهر شد و به افشاگری علیه شهردار وقت پرداخت. حقوقی شهرداری از این عضو شورا شکایت کرد اما این دعوی در شعبه چهار دادیاری منع تعقیب خورد تا تاییدی بر صحت ادعاهای او پنداشته شود.
در ششمین دوره شورای شهر زاهدان، علیرغم تمایل اعضا به آوردن یک شهردار توانمند از خارج استان، مسجد مکی اجازه نداد و اعضا مجبور بودند از بین گزینه های پیشنهادی یکی را برگزینند و محمدامیر براهویی چهره نزدیک به مسجد مکی و مورد حمایت دو عضو غیر وابسته به مسجد مکی، کرسی نشین شهرداری زاهدان شد.
سه سال از کرسی نشینی براهویی می گذرد و تاکنون نتوانسته به وعده های خود جامه عمل بپوشاند و در مدیریت شهری شاهد یک بحران هستیم. سکوت اعضای شورای شهر زاهدان در قبال این بحران مدیریتی قابل اعتناست و یادآور نوع رابطه شورای پنجم با شهردار وقت است. علیرغم نارضایتی مردم اعضای شورا سکوت کرده اند و حتی در صحن علنی حاضر به توضیح خواستن نمی شوند.
این روزها در تهران جدال اعضای شورای شهر حامی و مخالف زاکانی داغ شده است و چه در صحن و چه در گفتگو با رسانه ها اظهار نظر می کنند. شاید این یک فرصت باشد تا اعضای شورای شهر در زاهدان هم به خود آمده و برای بحران مدیریت شهری حداقل برای اقناع رای دهندگان و حفظ حرمت مسجد مکی به صورت صوری هم شده، باب احضار شهردار به جلسه علنی را باز کنند.
