پیشنهاد ایجاد دریاچه مصنوعی و ساخت بزرگترین سد نخاله ای جهان در زاهدان بدون هزینه

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیار عیار، سلطانعلی عابدی در این زمینه نوشت:

نزدیکترین مکان های تفریحی طبیعی به زاهدان ده ها کیلومتر فاصله دارند و آنها نیز کفاف جمعیت فعلی را نمی دهند و تنوع لازم را ندارند. در دهه های اخیر، تلاش جدی برای ایجاد امکانات تفریحی و رفاهی متناسب با میزان جمعیت و رده های سنی مختلف نشده است و اگر هم پروژه ای در دستور کار قرار گرفته، سرمایه گذاران با هدف تصاحب زمین در بهترین نقاط شهر و با وسعت زیاد و گرفتن تسهیلات بانکی و سرمایه گذاری در سایر شهرهای کشور به میدان آمده اند.

نگارنده در دهه گذشته همواره بر ایجاد تفریحگاه بدون هزینه، با حداقل هزینه و تعریف پروژه هایی با طرح توجیهی اقتصادی زود بازده با هدف مشارکت مردمی تاکید داشته و به انحای مختلف آنرا با مدیران ارشد شهرداری و اعضای شورای شهر ادوار مختلف زاهدان و از جمله اعضای شورای شهر ششم، در میان گذاشته است. یکی از این طرح ها ایجاد دریاچه مصنوعی بدون هزینه بوده است.
پسماند تصفیه خانه زاهدان اگر چه ای سی بالایی دارد اما با برخی گیاهان و درختان از جمله گز و کرگز و انواع بوته ها سازگاری دارد و به محیط زیست صدمه نمی زند. وقتی آب پسماند تصفیه خانه با سیلاب آمیخته شود ای سی آن کاهش یافته و رشد انواع گیاهان را میسر می سازد.
ایده نگارنده از این قرار بود که برای جلوگیری از خروج سیلاب و پسماند آب تصفیه خانه از کشور (ورود به پاکستان) در محدوده مرزی لار، در محلی که کوه ها به هم نزدیک می شوند یک سد نخاله ای ساخته شود.
در دهه های اخیر همواره شهرداری و شهروندان زاهدانی در دفن نخاله های ساختمانی خود دچار مشکل بوده و نخاله ها بدون کارشناسی به گودال های اطراف شهر انتقال داده می شدند. با رشد جمعیت و گسترش ساخت و ساز این نخاله ها برای مردم ایجاد دردسر کردند. برای نمونه مردم هنگام ساخت و ساز در بلوار انقلاب با نخاله های عظیم غیر قابل حمل مواجه شدند.
حالا تصور کنید این نخاله ها ساماندهی شده و همه موظف شوند نخاله های ساختمانی خود را در یک مسیر مستقیم در منطقه لار، که از قبل مهندسی و تعیین شده تخلیه کنند. با این حساب دیری نمی پاید که بزرگترین سد نخاله ای جهان در زاهدان شکل می گیرد و به جای هدر رفت آب و خروج آب از کشور، یک دریاچه مصنوعی در حاشیه شهر زاهدان ساخته‌ می شود و مشکل دفن زباله هم به خودی خود حل می شود.
وجود یک دریاچه آن هم در فاصله کمی از زاهدان، باعث ایجاد انواع امکانات تفریحی و سرگرمی برای مردم شده و خود به خود تبدیل به یک جاذبه مهم گردشگری برای مردم استان و سایر نقاط کشور می شود که اقتصاد زاهدان را متحول می کند. در کنار دریاچه انواع بازارچه ها شکل می گیرد و شهرداری بدون آنکه هزینه ای کرده باشد به یک درآمد پایدار شهری می رسد. ساخت و سازهای اطراف دریاچه علاوه بر افزایش ارزش زمین ها، بر درآمد شهرداری می افزاید.
ایجاد دریاچه مصنوعی نیاز به نامه نگاری با محیط زیست، منابع طبیعی، استانداری و نیروی انتظامی و احتمالا چند ارگان دیگر دارد تا پیامدهای محیط زیستی و امنیتی و موارد پیش بینی نشده آن، مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. اگر عزیزان نیاز به جزییات بیشتری داشته باشند نگارنده به دلایل کاملا شخصی، در گذشته تا حدودی بر روی آن مطالعه کرده و آمادگی دارد با نهادهای متولی در این باره گفتگو کند. اگر چه در گذشته هم در این باره به صورت شفاهی با سه تن از اعضای فعلی شورای شهر گفتگو کرده و آنها تمایل خود را برای اجرای آن اعلام کرده بودند اما اقدامی در این باره صورت نگرفت.
برای توسعه شهر زاهدان الزاما نیاز به بودجه های هنگفت دولتی نیست بلکه با ایده های نو، عزمی راسخ و جلب اعتماد مردم میتوان طی چند سال تحول چشمگیری در شهر زاهدان به وجود آورد. ایجاد درآمدهای پایدار شهری و توسعه شهر زاهدان نیاز به مطالعه و ایده های نو توسط افراد خلاق بومی دارد و از متخصصان پایتخت نشین که با ساختار شهری و طبیعی زاهدان آشنایی ندارند کاری بر نمی آید. طرح ترافیک زاهدان که چند دهه قبل توسط یک پایتخت نشین طراحی شد نمونه بارز شکست تصمیم گیری از روی نقشه برای زاهدان بود که به جای حل معضل ترافیک بر مشکلات آن افزود و اکنون بعد چند دهه هنوز ادامه دارد.
توسعه پایدار شهری در زاهدان امری دور از دسترس نیست و با ایده های خلاق میتوان زودتر از حد تصور بستر توسعه پایدار شهری را فراهم نمود.

سلطانعلی عابدی

مطالب مرتبط:

آب و خاک یکی اما تفاوت بسیار؛ قیاس مدیریت فضای سبز شهرداری زاهدان با دانشگاه سیستان و بلوچستان تناقض میان حرف و عمل؛ مسجد مکی در انتخاب مدیران شایسته در شهرداری پیشگام شود نوشتاری پیرامون نقش اداره اجتماعی سازمان فرهنگی شهرداری در کاهش آسیب های اجتماعی شهر زاهدان نامه سرگشاده سلطانعلی عابدی به مولوی عبدالحمید