طرح سوال از شهردار با محوریت سوء مدیریت در انتصابات، عدم شایسته سالاری، عدم موفقیت در وصول مطالبات، عدم تعیین تکلیف پروژه‌های گراناز، لادیز، ایرانمهر و هشت بهشت، وضعیت نامطلوب خدمات شهر، عدم پرداخت حقوق کارکنان، کاهش راندمان تولید کارخانه، تاخیر در تکمیل پروژه های عمرانی و نارضایتی عمومی از وضعیت نامطلوب خدمات شهر، آسفالت، مبلمان شهری و فضای سبز توسط شورا کلید خورد. مطالباتی که در چند سال اخیر دغدغه اصلی مردم و از مطالبات بر زمین مانده مردمی بوده است و بالاخره با یک قاعده شکنی از سوی شورا طرح شد.
عده ای که گویا با مدیران شهرداری صنمی دارند و بعضی کارکنان شرکتی هستند که به صورت غیر قانونی جذب شهرداری شده اند، تلاش دارند امضاء کنندگان و رییس شورا را تحت فشار قرار دهند که احتمالا این ماجرا به طرح سوال خاتمه یافته و به رای گیری نرسد. اگر چه این موضوع قابل پیش بینی بود، چون این جماعت در هر برهه ای که افکار عمومی و رسانه ها بر شهرداری فشار آورده اند، وارد میدان شده و با هجوم بر مردم ناراضی، تلاش کرده اند هر گونه اقدامی را در نطفه خفه کنند.
امروز جامعه مدنی زاهدان در نقطه ای حساس از تاریخ ایستاده است. کمتر از ۱۰ روز تا حضور شهردار در صحن شورا و دفاع از خود فرصت دارند. در این مدت دو حالت بیشتر وجود ندارد؛ یا جامعه مدنی و فعالان رسانه در کنار امضاء کنندگان و حتی کسانی که ممکن است بعدا به آن‌ها بپیوندند قرار می گیرند و یا قلم های اجاره ای بر شورا فائق آمده و خود را نماینده افکار عمومی قلمداد می کنند. همه به خوبی می دانند شورای اسلامی شهر زاهدان در ۶ دوره اقدامی در خور شأن این جایگاه نکرده است، اما امروز عده ای جسارت کرده اند و علیرغم همه فشارهای پشت و جلوی پرده نامه ای را امضاء کرده اند و رییس شورای شهری پیدا شده که این جسارت را داشته با مردمداری و زد و بند آن‌ها را دعوت به سکوت نکرده و طرح سوال را در نطفه خفه نکند. حال نوبت افکار عمومی، فعالان مدنی، اهالی رسانه و شهروندان زاهدانی ست که موضع خود را نسبت به این اقدام روشن کنند. اگر معترضین به وضع موجود شهر به میدان نیایند؛ این اولین و آخرین اقدام اعضای شورای شهر در دوره ششم به عملکرد شهرداری خواهد بود و تیم شهرداری و قدرت پشت پرده بر شورا مسلط خواهد شد و بدتر از همه، جلسه پاسخگویی شهردار به اقناع اعضاء می انجامد و حتی به رای گیری هم نخواهد رسید. امروز نوبت معترضان وضع موجود است تا از طریق حضور در رسانه، فضای مجازی و ارتباط رودررو از بی تفاوتی به در آمده و نقشی پویا در ساختار مدنی جامعه به عهده گیرند.
