خشکسالی های سنوات اخیر و عدم رعایت توافق نامه حق آبه هیرمند توسط افغانستان میتواند بعنوان فرصتی برای رفع اتکا به آورد هیرمند در تامین آب شرب شمال استان منتهی شود.
عدم تدبیر و گذر زمان گزینه های تامین آب را محدود و هزینه ها را بشدت بالا میبرد و منجر به اجرای طرحهای غیرقابل توجیه خواهد شد.
دلخوشی به سراب آبهای ژرف ما را با شرایط بحرانی غیر قابل جبران روبرو میکند.
تمرکز بر جابجایی آب چاه نیمه ها بعنوان آخرین منابع تامین آب شرب شمال استان زنگ خطر را بصدا درآورده است.
چند طرح برای تامین آب شرب شمال استان با دیدگاه کوتاه مدت و بلند مدت میتوان تعریف کرد:
طرحهای کوتاه مدت:
۱. تامین آب شهر زاهدان از منابع آب زیرزمینی جنوب استان با اجرا خطوط انتقال آب از تهلاب
۲. ظرفیت سنجی منابع آب زیر زمینی در محدوده دشتک جهت بهره برداری از این منابع جهت تامین آب شرب سیستان با استفاده از خط انتقال آب زابل به زاهدان بصورت معکوس
۳. ظرفیت سنجی منابع آب زیر زمینی محدود بندان و در صورت وجود ظرفیت حفر چاه و خط انتقال برای تامین آب شرب سیستان
طرحهای میان مدت و بلند مدت:
۱. در تامین آب شرب استان ساحلی سیستان و بلوچستان هیچ طرحی پایدارتر و منطقی تر از استفاده منابع دریا و احداث آب شیرین کن در ساحل نخواهد بود.
تامین آب شرب پایدار جزو ضروریاتی است که بزرگترین توجیه تامین منابع مالی طرح انتقال آب از دریای عمان است. اما میتوان از صنایع آب بر معادن مس و طلا که در شمال استان واقع شده در تامین منابع مالی بهره برد.
۲. تمرکز بر بهره حداکثری و مهار و جلوگیری از هدر رفتن منابع آب حاصل از بارانهای موسمی جنوب استان ضروری است. با احداث سد و تزریق و تقویت منابع زیرزمینی با طرحهای آبخوان داری زمینه تامین آب استان در بخش آب مختلف مهیا می گردد.
با توجه به شرایط بحرانی تامین آب شرب استان پیشنهاد میگردد یک طرح با برنامه زمانبندی روزانه و ماهیانه تدوین و اجرا گردد. در غیر اینصورت گذر زمان شرایط را بشدت بحرانی خواهد کرد.
حبیب اعلائی
