جناب نماینده باید بداند که منشا رودخانه هیرمند در جغرافیای سیاسی افغانستان واقع شده است و هیچ ارتباطی به آب های دریای عمان ندارد، بنابراین باید میان تامین آب شرب از منابع آب داخلی با پیگیری حقوقی و سیاسی حقابه هیرمند تفاوت قائل شد.
ایننماینده مجلس در بخش دیگری از مصاحبه مذکور ادعا کرده که ” زمانی که آب تهلاب به زاهدان برسد، ورودی آب زابل به زاهدان قطع میشود، چون نیاز آب زاهدان از طریق تهلاب برآورده و دیگر نیازی به آبی که از سمت زابل به زاهدان روانه میشود نیست.”
منصور بیجار چندی قبل از انتصابش به عنوان استاندار سیستان و بلوچستان، طی مصاحبه ای عنوان کرد که از محل انتقال آب از تهلاب قرار است ۲۷ میلیون مترمکعب آب به زاهدان منتقل شود. میزان آب مصرفی زاهدان در بازه زمانی یک ساله، حدود ۵۲ میلیون مترمکعب برآورد شده و در حال حاضر خط اول انتقال آب از زابل به زاهدان نیز توان انتقال ۲۷ میلیون مترمکعب را دارد، اما به رغم این که برای جبران کمبود آب مصرفی زاهدان از محل آبخوان های اطراف زاهدان بهره برداری می شود، اما این کلانشهر باز هم با کمبود آب مواجه است. چه تضمینی وجود دارد که پس از تکمیل شدن خط انتقال آب از تهلاب، ورودی آب زابل به زاهدان قطع شود و کمبود آب مصرفی زاهدان برای جلوگیری از قطعی آب، از منابع آب سیستان بهره برداری نشود؟
نماینده حوزه انتخابیه سیستان به جای طرح چنین مواردی بهتر است که به عملکرد اشتباه شرکت آب و فاضلاب ورود کند؛ در حال حاضر دستگاه آب شیرین کن دشتک در مدار قرار گرفته با توان شیرین سازی ۳۰ میلیون مترمکعب آب در سال، باعث کاهش سطح آبخوان های دشت سیستان می شود، این در حالیست که آب چاه نیمه در حال تبخیر است؛ این مسئله بدین معناست که با بی تدبیری فاحش متولیان امر، منابع آب سطحی و زیرزمینی منطقه سیستان در حال آسیب دیدن است، این موضوع در حالی رخ داده که خط انتقال آب از زابل به زاهدان توان انتقال ۲۷ میلیون مترمکعب آب را دارد! که امکان تامین این مقدار از محل چاه نیمهها وجود دارد و نیازی به برداشت از آبخوان های کوچک منطقه سیستان نیست.








