این مقاله به بررسی ریشه‌های واژه «کوچ و بلوچ» در شاهنامه فردوسی و مقایسه آن با هویت قوم بلوچ امروزی می‌پردازد. با استناد به منابع شاهنامه‌شناسی معتبر، تاریخنگاری اسلامی و پژوهش‌های مدرن، نشان داده می‌شود که کاربرد این واژه در اثر حماسی فردوسی، صرفاً بازتابی از یک جغرافیای اساطیری و توصیف اقوام بیابانگرد حاشیهٔ ایران باستان است و هیچ ارتباط قوم‌نگارانه‌ای با قوم ایرانی‌تبار بلوچ در دوره‌های پس از اسلام ندارد.

در گستره‌ی پرتلاطم جغرافیای انسانی، گاه گروه‌هایی سر برمی‌آورند که در پوشش مبارزه و دادخواهی، جامه‌ای از تقدس بر تن خویش می‌پوشانند. «جیش العدل»، این پدیده‌ی برخاسته از خاکسترهای گروهک ریگی، کوشید تا راهی متفاوت از پیشینیان خویش بپیماید. آنان با دقتی حساب‌شده، نظامیان را نشانه رفتند و با بهره‌گیری ماهرانه از سازوکارهای رسانه‌ای، کوشیدند تا در آینه‌ی افکار عمومی و در میان اپوزیسیون پراکنده در فراسوی مرزها، تصویری از «مبارزان بلوچ» را حک کنند؛ نقابی فریبنده بر چهره‌ای که ماهیتی دیگر در سایه پنهان داشت.

بازگشت مولوی عبدالحمید و هوادران وی به آغوش نظام از جهات بسیاری باعث شادمانی ست و این بازگشت را به ایشان و هوادارانش تبریک عرض می کنم، اما جا دارد برخی نگرانی های جامعه شهری به اطلاع امام جمعه محترم مسجد مکی برسد تا شاید در خصوص رفع موانع توسعه شهری زاهدان چاره اندیشی کرده و بیش از این نام مسجد مکی به عنوان یک مکان مقدس و قابل احترام با سو مدیریت شهری و انتصابات شبانه پیوند نخورد.

دولت چهاردهم با معارفه نماینده ارشد خود به عنوان استاندار، کار خود را در سیستان و بلوچستان آغاز کرد. حضور چهره های مختلف از جمله مولوی عبدالحمید چهره ناراضی این سال ها در مراسم معارفه قابل توجه بود و سوالات بسیاری به ذهن متبادر ساخت. اولا من بسیار خرسندم که دولت پزشکیان به یک بلوچ اهل سنت اعتماد کرد و باعث رفع کدورت ها بین بلوچ های ناراضی با نظام شد و اما حضور مولوی در معارفه استاندار سیستان و بلوچستان...

فرمانده‌ ‌‌قرارگاه قدس‌ جنوب شرق سپاه گفت: امنیت بسترساز توسعه و پیشرفت است؛ در تمام تاریخ بلوچستان هیچگاه خیانت به حکومت را از این مردمان ندیده‌ایم و برخی از اظهارات ما نباید حرف‌های تجزیه‌طلبانه را به قوم عزیز بلوچ منسوب کند.

دستگاه دیپلماسی ایران برای مقابله با سدسازی‌های افغانستان و رویکردهای هیدروپلیتیکی این کشور ابزارهای متعدد اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، امنیتی و حقوقی در اختیار دارد که به دلیل عدم تعریف درست استراتژی افغانستان و ضعف دفتر رودخانه‌های مرزی طی بیش از یک دهه اخیر، علی رغم ابزارهای فوق؛ سدهای افغانستان یکی پس از دیگری به بهره‌برداری می‌رسند و دستگاه دیپلماسی صرفا نظاره گر است و به یک یادداشت اعتراضی و سخنرانی سخنگوی وزارت امور خارجه بسنده کرده است.

رئیس کل دادگستری سیستان و بلوچستان با بیان اینکه خروج سرمایه از سیستان و بلوچستان نبود اشتغال، فقر، بیکاری، جرم، جنایت و زندان را به دنبال دارد تصریح کرد: اگر کسی ادعا دارد من بلوچ یا سیستانی هستم باید دست به دست هم امنیت استان را پایدار کنند.

رویدادهای اخیر زاهدان ایجاب می کند تا ضرورت وحدت اقوام بیش از هر زمان دیگری جدی تر گرفته شود. تکلیف آنانی که آبشخور فکری شان ریشه در آنسوی مرزها دارد و خشونت و گسترش آنرا در سطح جامعه شهری و روستایی استان سرلوحه کارشان قرار داده اند مشخص است. حمله به کلانتری ۱۶ که با درایت مامورین انتظامی طبق برنامه تروریست ها به کشتار گسترده ختم نشد ذات خشونت طلبانه شان را بر دو قوم بزرگ سیستانی و بلوچ آشکار نمود و از سوی بزرگان هر دو قوم محکوم گردید.

تقسیم جامعه استان و به ویژه شهر زاهدان به خوب و بد، برای آینده یک این منطقه جغرافیایی و فرهنگ به عنوان زنگ خطر است و بی گمان پیامدهایی ناگوار در پی خواهد داشت. خیر و شر محصول تاریخ باستان و قصه های دوران کهن است و در دنیای مدرن نه خیر مطلق معنا دارد و نه شر مطلق. در دنیای مدرن غالب انسان ها خاکستری هستند و دیکتاتورترین انسان ها هم از خود رفتارهای خیرخواهانه ای انجام داده که او را از شر مطلق متمایز می کند.

در گذشته ها یک رسم نانوشته بین مردم سیستانی و بلوچ وجود داشت که خوشبختانه با کاهش خشونت در جامعه از بین رفت یا حداقل به شدت گذشته نیست. هنگام دعواهای خیابانی یا طایفه ای، جوانان می دانستند که خیلی زود پای بزرگترها به میان می آید و دیگر امکان انتقام و انتقام گیری وجود ندارد. پس فرصت همان چند دقیقه درگیری بود. در واقع هر کس در همان صحنه درگیری واکنش بهتری نشان می داد، برنده واقعی بود و یک عمر حسرت نمی خورد. اگر چه به ظاهر بزرگان طایفه او را در جمع شماتت می کردند، اما در باطن به وجود چنین جوانان برومندی در طایفه افتخار می کردند. بزرگان بعد از مطلع شدن از نزاع، می پرسیدند زدی یا خوردی؟ و اگر زده بود: خوب زدی یا نه؟ آیا ارزش دارد که در جلسه گردن خم کنیم؟