کارشناس صنعت مرغ در سیستان و بلوچستان گفت: قیمت تمام شده در استان مرغ در حال حاضر با توجه به وضعیت نهاده و سوخت واحدهای تولیدی، حدود ۹۵ هزار تومان است، ولی متاسفانه سازمان جهاد کشاورزی استان مصوب کرده که مرغ به نرخ ۸۰ هزار تومان به کشتارگاه عرضه شود؛ یعنی حدود ۱۷ درصد زیر قیمت تمام شده مرغ. با این‌ تفاسیر یک واحد تولیدی با ظرفیت بیش از ۹۰ هزار قطعه، حدود یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان ضرر می‌کند.

مرغداران سیستان و بلوچستان این روزها در حالی با افزایش هزینه‌های تولید، بدهی سنگین و بی‌اعتمادی به کشتارگاه‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند که الزام برای تحویل بخشی از تولیدشان به کشتارگاه‌ها به جای حمایت، باری مضاعف بر دوششان گذاشته است. تولیدکنندگان می‌گویند اگر این روند ادامه یابد، تعطیلی مرغداری‌ها اجتناب‌ناپذیر است.

یک تولید کننده مرغ گوشتی گفت: برای بازارچه مرغ زنده زاهدان کد قرنطینه صادر شده و در قسمت کشتارگاهی سامانه سماصط برای این بازارچه به عنوان مرکز زنده فروشی تعریف شده تا امکان تخلیه بار فراهم شود؛ از ۶ ماه قبل آماده عرضه است، اما دست‌های پشت پرده اجازه راه اندازی نمی‌دهند. در جریان جنگ ۱۲ روزه با عرضه مرغ زنده در این بازارچه، قیمت مرغ از ۱۲۰ هزار تومان به ۸۵ هزار تومان رسید.

اگر مدیریت سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان بر همین منوال بی برنامه و بی‌درایت پیش رود، آن‌گاه نه تنها یک واحد تولیدی، که آیندهٔ تمامی مرغداری‌های شمال استان، در معرض تهدیدی مرگبار قرار خواهد گرفت.

مالک یک واحد مرغداری در سیستان و بلوچستان با اشاره به اینکه بایستی واحدهای مرغداری به سمت گازکشی بروند، گفت: گازکشی داخلی و بیرونی واحد مرغداری من کاملا انجام شده، اما به دلیل کوتاهی شرکت گاز و نداشتن یک سری قطعات که در نهایت از بازار آزاد تهیه کردم، موجب شد که حدود ۶ روز واحد من بدون سوخت بماند و حدود چهار هزار قطعه جوجه تلف شوند.

پس از خشک شدن تالاب بین‌المللی هامون ماحصل سدسازی‌های افغانستان و مدیریت نادرست منابع آب، فرسایش بادی در بستر تالاب و اراضی ملی گسترش یافت و نعمت بادهای ۱۲۰ روزه را به وضعیت آخرالزمانی تبدیل کرد.

در حالی‌که صنعت تخم‌مرغ در بسیاری از استان‌های کشور با حمایت نهادهای متولی در مسیر توسعه و خودکفایی قرار دارد، در سیستان و بلوچستان این صنعت حیاتی با بی‌توجهی آشکار و فقدان سیاست‌گذاری اثربخش از سوی جهاد کشاورزی در آستانه نابودی قرار گرفته و تنها یک واحد تولیدی به‌سختی در حال ادامه فعالیت است.

اخیرا مسئله قطع درختان گز و رشد قارچ گونه کارگاه‌های تولید زغال در منطقه سیستان در سایه بی تدبیری نهادهای متولی به یکی از دغدغه‌های اصلی جامعه مدنی منطقه بَدل شده است که چرا در آلوده‌ترین منطقه جهان، کارگاه‌ها تولید زغال ایجاد شود؟

با تغییر شرایط اقلیمی، بدعهدی گروه طالبان و اجرای طرح لوله گذاری ۴۶ هزار هکتاری در سیستان، دیگر امیدی به جاری شدن آب در انهار نبوده و این موضوع سبب شده تا سودجویان درصدد تخریب و تصاحب انهار برآیند. در موارد متعددی به نشریه دیار عیار گزارش شده که این سودجویان با از بین بردن تدریجی درختان بستر انهار را پوشانده و به ملک خود افزوده اند. از آنجا که انهار بر اساس درجه بندی (۱،۲،۳ تحت نظارت آب منطقه ای و ۴،۵ جهاد کشاورزی بوده) میان این دو ارگان در خصوص مالکیت و نحوه درجه بندی انهار اختلاف نظر است و این خود فرصتی مهیا کرده تا افراد مطلع از خلاهای قانونی بهره برده و انهار را تصاحب کنند.

استاندار سیستان و بلوچستان به منظور توسعه فضای سبز و بهره مندی هر چه بیشتر مردم از آن، اداره کل راه و شهرسازی را مامور اجرای طرح ۵۰ هکتاری پارک جنگی در زاهدان کرد.