وقتی مدیرکل روابط عمومی استانداری در نشست خبری از زبان مدیرعامل آب منطقه‌ای اعلام می‌کند که مسائل آبی محرمانه است و نمی‌توان درباره آن سخن گفت، در واقع شاهد تحریف خطرناکی از مفهوم امنیت ملی هستیم. این پاسخ مدیریت آب منطقه ای نه تنها پاسخی مطلوب نیست، بلکه فرار از پاسخگویی است که خود به تهدیدی علیه منافع ملی تبدیل شده است. اما پرسش اساسی این است که مرز میان محرمانه و غیرمحرمانه بودن اطلاعات آبی دقیقاً کجاست و چه کسی حق دارد این مرز را به دلخواه جابه‌جا کند؟

مناقشه آبی ایران و افغانستان از سال ۱۲۵۰ش با تجزیه سیستان موضوعیت پیدا کرد، از آن زمان تا سال ۱۳۵۱ در ادوار متخلف، معاهده‌های متعددی منعقد شد، اما به دلیل زیاده خواهی طرف افغان و احداث کانال‌های انحراف و انتقال آب، همواره ساکنان منطقه سیستان که عمدتا از راه کشاورزی، دامداری و صیادی ارتزاق می‌کردند، تنش‌های محلی را به کانون مناقشات دول ایران و افغانستان بَدَل می‌کرد.

سلسله‌اقدامات تلافی‌جویانه دیپلماتیک و اقتصادی هند و پاکستان علیه یکدیگر پس از وقوع یک حمله مرگبار در هند توسط شبه‌نظامیان، خطر واکنش‌های شدیدتر مانند حملات هوایی یا عملیات نیروهای ویژه را افزایش داده است.

مسئله آب و حقابه ایران از رودخانه هیرمند در تاریخ معاصر و پس از معاهده پاریس موضوعیت پیدا کرد. حکمیت گلد اسمیت، حکمیت مک ماهون، قرارداد باقر کاظمی در دوره پهلوی اول و معاهده دلتا در دوره پهلوی دوم برای حل این مسئله منعقد شد، اما پس از هر توافق با کارشکنی و بدعهدی طرف افغان مواجه بودیم که با زیاده خواهی اقدام به احداث نهرها و سدسازی‌ های مختلف آن هم بر خلاف توافق های بین المللی کرده که حقوق مردم پایین دست را تضییع کرده است.

زیاده‌خواهی‌های کشورهای بالادست در حوضه‌های آبریز مشترک باعث شده است امنیت آبی، غذایی و زیستی کشورهای پایین‌دست به مخاطره افتد و این مسئله یکی از مناقشات جدی میان دولت‌هاست. تغییرات آب‌وهوایی و نیاز کشورها برای افزایش سطح زیرکشت باعث شده است به‌سمت احداث سد بروند، اما در دو دهه اخیر سیاست مهار آب‌های سطحی به‌سمت ایجاد هژمونی آب و فراتر از آن آغاز جنگ آب منطقه‌ای رفته است. اسرائیل، ترکیه و افغانستان بارزترین مصداق عاملان جنگ آب منطقه‌ای هستند.

افغانستان دارای پنج حوضه آبریز است و سرانه آبی این کشور، بیشتر از کشورهای پیرامونش است و تمام رودخانه ها و منابع آبی این‌کشور از جغرافیای سیاسی اش خارج می شود، از طرفی افغانستان نسبت به کشورهای همسایه اش، حکم بالادست را دارد. ۹۰ درصد مردم افغانستان در حوضه های آبریز مشترک زندگی می کنند و ۸۴ درصد کل افغانستان در حوضه هایی واقع شده که با کشورهای همسایه مشترک است، از این بابت افغانستان با تمام کشورهای همسایه مناقشه آبی دارد.

مدیرمسئول پایگاه خبری دیار عیار در بخشی از این نامه نوشت: در این نامه سعی کردم ضمن تبیین اهمیت آورد رودخانه فراه و بازه زمانی اندک برای توقف احداث سد بخش‌آباد، بخشی از ابزارهای حقوقی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران برای مقابله با سیاست های آبی افغانستان را طرح کنم، از سایر ابزارهای اقتصادی و امنیتی آگاهی دارید؛ این گوی و این میدان. تاریخ قصاوت تان خواهد کرد.

فاروق اعظم، مشاور وزارت آب و انرژی طالبان که سابقه تحریف معاهده ۱۳۵۱، تحریف تاریخ معاصر، مواضع ضد صلح و ضد ایرانی را در کارنامه دارد، توسط کرسی یونسکو در بازیافت آب دانشگاه تهران به عنوان دانشمند برگزیده جهان اسلام سخنران کلیدی نشست "آب برای صلح" انتخاب شده و قرار است در این نشست از وی تقدیر شود!

امام جمعه شهرستان نیمروز گفت: مدت‌هاست که دلسوزان منطقه، تریبون ها و رسانه های مختلف منطقه هشدار می‌دهند که سد بخش آباد که در حال ساخت بر رودخانه فراه افغانستان است، اگر تکمیل شود و به مرحله نهایی برسد یک اقدام مخرب و خطرناک است، ساخت این سد در مسیر رودخانه مشترک خلاف قانون و خلاف عرف در بهره‌برداری از آبهای مشترک مرزی است.

در پی اشغال ولسوالی مزار شریف در روز ۱۷ مرداد سال ۷۷ توسط طالبان و حمله این گروه تروریستی به کنسولگری ایران در مزار شریف، منجر به شهادت محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری ایرنا در این شهر و هشت دیپلمات ایرانی شد، اشغال مزار شریف منجربه قتل عام شیعیان شد و ایران را تا یک قدمی جنگ با طالبان پیش برد، روز خبرنگار یادآور حال و هوای آن دوران و جنایات طالبان به تطهیر کنندگان است.