تاکنون علم نتوانسته خون را تولید کند و از این روی، اهدای خون به صورت مستمر جز لاینفک زندگی ما شده است. اهدای خون را میبایست به عنوان یک ضرورت همیشگی، برای نجات همنوعان بپذیریم.
در حال حاضر وضعیت ذخایر خونی استان و به ویژه زاهدان وخیم است چرا که مصرف خون و فرآورده های آن در استان بسیار بالاست و حجم اهدای خون با مصرف روزانه خون تناسبی ندارد و این کمبود میبایست از طریق سایر پایگاههای سطح کشور تامین شود.
ما در استانی زندگی میکنیم که حجم بیماران تالاسمی بسیار بالای دارد واین بیماران میبایست برای زنده ماندن، خون تزریق کنند. علاوه بر بیماران تالاسمی، بیماران هموفیلی ، تصادفات بیش از حد استان، جراحیها و بیماران سرطانی و… منتظر اهدای خون من و شما شهروندان فهیم و مهربان هستند.
باتوجه به اینکه اهدای خون امری داوطلبانه میباشد، متاسفانه در استان سیستان و بلوچستان و به ویژه زاهدان، شرایط اهدای خون سیری نزولی دارد.
در گذشته نه چندان دور مبحث مشکلات کرونا و در حال حاضر مشکلات معیشتی، بر این موضوع تاثیر منفی گذاشته است.
بهتر است فرهنگ‌سازی در باب موضوع انتقال خون در استان سیستان و بلوچستان صرفا به یک مجموعه انتقال خون محدود نماند و از تمامی ظرفیت‌ها جهت آگاه سازی مردم به عنوان رکن اصلی توسعه مدنظر قرار گیرد. مردم میبایست بدانند که خون، یک داروی بیولوژیک و حیاتی ست و تنها از انسان به انسان داده می شود.
به نظر می آید هرچه تعداد بیمارستانها و تخت های بیمارستانی در استان افزایش یابد، نیاز به مصرف خون بیشتری خواهیم داشت.
استان سیستان و بلوچستان از جوانترین استانهای کشور است و لازم است ایجاد انگیزه و تشویق جوانان برای اهدای داوطلبانه، از اولویت های انتقال خون و نهادهای فرهنگی باشد.
توصیه می‌شود ساخت فیلم های کوتاه، انیمیشن و استفاده از فضای مجازی برای بهبود عملکرد و نگرش مثبت مردم مدنظر نهادهای فرهنگی قرار گیرد.
در برخی موارد شاهدیم که باورهای غلطی بین لایه های عامی جامعه رواج می یابد که اهدای خون را برای ایمنی بدن به عنوان خطر معرفی می کنند. مسئولین امر با فرهنگ سازی میبایست به مقابله با این باورهای غلط رفته و زمینه اهدای حداکثری را فراهم نمایند.
استفاده از ظرفیت ائمه جمعه و جماعت اهل تشیع و تسنن، معتمدین و ریش سفیدان، نخبگان، تشکلهای غیردولتی، دفاتر تسهیلگری، رسانه و مجموعه نهادهایی همچون بسیج و نیروهای نظامی و انتظامی که نیروی انسانی زیادی در اختیار دارند باید در جهت اشاعه فرهنگ یاریگری انتقال خون در اولویت قرار گیرد. با انجام پویش اجتماعی، سازمان انتقال خون میبایست تمهیداتی در نظر گرفته شود که شاهد رشد مشارکت بانوان در اهدای خون باشیم.
باتوجه به گستردگی استان سیستان و بلوچستان مبحث لجستیک خون بایستی مورد توجه جدی سازمان انتقال خون و سایر مدیران ارشد استان قرار گرفته و استفاده از ظرفیت خیرین حوزه سلامت و سایر نهادهایی که می‌توانند به افزایش ناوگان انتقال خون کمک کنند مدنظر قرار گیرد.
اگر چنانچه انتقال خون استان خواستار افزایش مشارکت مردم پیرامون اهدای خون باشد، میبایست به درون اجتماع مردم در شهرها و روستاهای مناطق استان سیستان و بلوچستان بروند و با این حرکت تا حدودی کمبود خون را تأمین نماید. شایسته است به جهت رعایت استاندارد های ویژه، خون مورد نیاز هر منطقه از طریق مردم همان منطقه تأمین گردد.
باتوجه به اینکه ۴۴ درصد جمعیت مردم زاهدان در حاشیه شهر زندگی میکنند و در کل استان، شاهد بزرگترین حاشیه نشینی می‌باشیم. سازمان انتقال خون بر مبنای یک سری پروتکل های درون سازمانی از فاقدین شناسنامه خونگیری نمی کنند چون باید بدانند از چه کسی خون می‌گیرند و در صورت وجود بیماری به فرد اهداکننده و یا خانواده اش، جهت پیشگیری از بیماری های احتمالی اعلام کنند. این در حالیست که این جمعیت در مناطق حاشیه شهر درخواست اهدای خون دارند ولی سازمان انتقال خون نمی‌تواند از آنان خونگیری نماید و اما در زمان نیاز آنان، انتقال خون میبایست به آنان خون اهدا کند. مکانیزم و راهکار این مشکل، میبایست مورد توجه مدیران ارشد استان قرار گیرد و دانشگاه علوم پزشکی استان با توجه به آمار بالای بیماران تالاسمی در سطح استان، با یک برنامه ریزی منسجم و با در نظر گرفتن شرایط خاص استان، این مسئله را مورد توجه جدی قرار داده تا از این جمعیت داوطلب برای حل بحران کمبود خون بهره برده شود.
حسن سپاهی
