سیستان و بلوچستانی ها هم دوشادوش رزمندگان سایر مناطق کشور در جنگ هشت ساله، از وطن خود دفاع کردند، اما امروز علیرغم همه رشادت ها نامشان در سطح ملی مطرح نشده است. با یک نگاه گذرا به آثار ماندگاری که در مورد قهرمانان جنگ ایران و عراق ساخته شده، در می یابیم که در معرفی شهدای ما در سطح ملی جفا شده است.
در سال ۱۴۰۱ مطلع شدیم بودجه ای که مربوط به ترویج فرهنگ ایثار و شهادت برگشت خورده است و در این باره نوشتیم. مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران که خود را خادم الشهدا می نامند به جای عذرخواهی از بازماندگان و جامعه ایثارگری، دست بالا را گرفته و با صدور جوابیه دیار عیار را متهم به نشر اکاذیب کرده و در ادامه پیرامون برخی موارد منتشر شده، اقدام به شکایت و شکل گیری پرونده قضایی برای مدیرمسوول این نشریه کردند.
در این میان دو نکته جالب توجه وجود داشت. یک جمع محدود از جامعه ایثارگری حامی مدیریت بنیاد که از همان ابتدا اصل بازگشت بودجه را منکر می شدند و حتی حاضر به مواجهه با هیات تحریریه ما نبودند. گروه دوم شامل مقاماتی می شدند که علیرغم اطمینان از صحت اخبار منتشره ، باز هم به خاطر حفظ حرمت مدیر بنیاد شهید از رسانه ای شدن موضوع گلایه مند بودند.
زمان آن رسیده تا جامعه ایثارگری و مدیران استانی تکلیف خود را با موضوع مفهوم ایثار و شهادت روشن کنند. اگر به کار فرهنگی و معرفی شهدای استان و فرهنگ ایثارگری باور دارید، باید به مصلحت اندیشی ها پایان داده شود. آیا باید چشم بر عدم ساخته شدن مستند در باره زندگی شهدایی چون محبعلی فارسی ببندیم چون مدیری که عامل برگشت بودجه بوده خود از جامعه ایثارگر است؟ از مدیران ایثارگر بیشتر توقع می رود در معرفی همرزمان خود به جامعه ایران تلاش کنند.
مطالب مرتبط:
بازگشت بودجه بنیاد شهید و امور ایثارگران؛ در دو مورد متقاعد و در یک مورد متقاعد نشدیم
چرا بنیاد شهید علیرغم اطلاع از عدم انجام کار، تسویه حساب کرد؟
بنیاد شهید مدعی شد: طبق نامه شبکه هامون صد برنامه پخش و باز پخش شده است/ مدت زمان قرارداد با توافق طرفین افزایش یافت
برگزاری نمایشگاه لباس سنتی پاچین و چل تریز اقدامی شایسته برای اشاعه پوشش سنتی و مقابله با پوشش غربی است/ مدیرکل بنیاد شهید استان در خصوص پوشش بانوان سیستان، بیشتر مطالعه کند
