اورژانس هوایی حدود ۵۰۰ میلیون تومان، آمبولانس ها تا کرمان حدود ۳۰ میلیون تومان، مشهد ۴۰ میلیون تومان و تهران حداقل ۶۰ میلیون تومان طلب می کنند و امکانات همراهی و تخفیف رنج بیمار را هم ندارند یا حداقل ارائه نمی کنند.
سوال این است که نهاد ناظر بر ارائه صحیح این خدمات کیست و به کجا باید شکایت برد؟ چرا امکانات بخش خصوصی محدود به افراد خاصی است؟ چرا به جای پاسخگویی مطلوب بیمارستان‌ها و ارتقای وضعیت درمان دولتی بیماران به خارج از استان حواله داده می شوند؟ چرا حال که کادر درمان خودشان به کمبود امکانات اذعان دارند، زمینه هماهنگی و اعزام کم هزینه بیماران را فراهم نمی کنند؟ چرا آژانس های هوایی در شرایط دوری استان از مراکز درمانی برای انتقال بیماران همکاری نمی کنند؟
و در آخر اینکه؛ نماینده زاهدان به عنوان وکیل مردم، حدود دو دهه رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس به عنوان نهاد ناظر تامین بودجه و امکانات و ارائه خدمات، به جز توسعه کمی دانشگاه‌های علوم پزشکی، برای کیفیت و اثربخشی اقدامات بهداشتی درمانی چه کرده اند؟ چرا باید دود سیاسی کاری نمایندگان استان در انتصاب روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی سه گانه به چشم مردم برود؟!
