تغییر مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سیستان و بلوچستان یکی از بحث هایی ست که این روزها داغ است و اهمیت میراث فرهنگی در استان باعث شده تا این موضوع برای اهالی فرهنگ، رسانه و دانشگاهیان دارای اهمیت باشد. به باور بسیاری، توسعه استان و به ویژه سیستان در گرو حفظ میراث فرهنگی که از ادوار مختلف تاریخی از تاریخ باستان گرفته تا کنون است. کمبود زیرساخت ها، عدم نگهداری از میراث گذشتگان در کنار مقوله امنیت به گردشگری استان صدمه زده است. نامهربانی مدیران گذشته میراث فرهنگی نسبت به ظرفیت های موجود در استان و عدم تسهیل شرایط برای جذب گردشگر کار را به جایی رسانده که توقع می رود با انتصاب یک مدیر شایسته، کارآمد و امتحان پس داده، کم کاری چند دهه نسبت به میراث کهن این سرزمین جبران شود. از آنجا که سرمایه در بخش صنعت و معدن و ایجاد کارخانجات بزرگ مستلزم صرف هزینه های هنگفت و زمانبر است، دم دست ترین امکان توسعه استان در آثار به جا مانده از گذشتگانمان نهفته است که متاسفانه در سایه سو مدیریت باعث رونق منطقه نشده است.
در این شرایط بحرانی متاسفانه نام افرادی برای تصدی این کرسی شنیده می شود که نگران کننده است و باید امیدوار باشیم در حد شایعه باشد. میراث فرهنگی این کهن دیار نیاز به یک فرد کارآمد و متعهد از داخل مجموعه دارد تا داشتن تجربه کافی در امور اداری و اجرایی کم کاری مدیران گذشته را جبران نماید. اگر به هر دلیل گزینه ای باب میل دولت و همسو با افکار آنها پیدا نشد، چهره های علمی دانشگاهی که رشته شان مرتبط به باستانشناسی یا رشته های نزدیک به آن هم می توانند در این برهه زمانی حداقل از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کنند و چه بسا با حمایت مدیران ارشد استانی بتوانند زمینه رشد حداکثری گردشگری را فراهم نمایند.
در هر روی آیندگان امروز ما را به قضاوت می نشینند و نباید با انتصاب چهره های صرفا همسو، میراث گذشتگان را بدون بهره برداری بر جا گذاریم و برای آیندگان اثری از میراث کهن این سرزمین بر جا نگذاریم. آثار به جا مانده از گذشتگان فقط خشت و گل نیستند، بلکه جواهراتی ارزشمند هستند که عیار آنها به قدمت و نحوه کنار هم قراردادن آن بر اساس معماری دوره آنهاست و نه صرفا خاکی با گل هم زده شده و خشتی بی ارزش را درست کرده باشند. حداقل توقع اهالی فرهنگ و رسانه اینست که فردی که بر این کرسی تکیه می زند تا قبل از مدیر شدن حداقل یک مقاله یا سخنرانی در باب ارزش آثار باستانی، تاریخ یا اهمیت گردشگری عرضه کرده باشد و گرنه این سرمایه های ارزشمند را به دست خود در معرض نابودی قرار می دهیم.
