در تاریخ هجدهم بهمن ماه امسال آیین جشنی به مناسبت دهه‌ی مبارکه‌ی فجر در محل سالن اجتماعاتِ هلال احمر شهرستان زابل برگزار شده که برخی از بزرگان فرهنگ و هنر شهرستان زابل نیز در این مراسم حضور داشتند.
یکی از مدعوین این مراسم که به منظور سخنرانی پیرامون دهه‌ی فجر از طرف هلال احمر زابل دعوت شده بود و از واعظان ساکن در مرکز استان است، ضمن توهین به پژوهشگری که آن دیدگاه متفاوت را ارائه کرده است، مطالب حیرت آور و دور از انتظار را بیان کرد که برای رعایت ادب و جلوگیری از مکدر شدنِ خاطر اهالی فرهنگ، هنر و مردم شریف استان از بیان آن سخنان موهن خودداری می شود.
اصولا پژوهش علمی را می باید در ساحت خودش ارزیابی کرد نه از زاویه وعظ و خطابه. این‌که یک واعظ یا خطیب از منظر تبلیغ و وعظ متعرض یک متن پژوهشی شود جای سئوال دارد، اما پرسش اصلی تر این است که چرا فردی در لباس دین که انتظار می رود مبادی آداب باشد و ارتقای ملکات اخلاقی مردم را وجهه همتش کند؛ زبان به وهن می آلاید و با نثار دشنام و ناسزا به فردی که نظر متفاوتی دارد، بدیهی ترین اصول اخلاقی را زیر پا می نهد. جامعه فرهنگی سیستان به ویژه حاضران در آن مراسم که اهانت‌های تند سخنران را به چشم دیده‌اند، از این موضوع مکدر هستند. چرا که سخنران مورد نظر، یکی از هم صنفان فرهنگی شان را با بهره گیری از الفاظ موهن مورد هجمه قرار داده است و حرمت برنامه فرهنگی و نخبگان فرهنگ و هنر، مسئولتن و سایر حضار را نگه نداشته است.
امیدواریم به درجه‌ای از رشد برسیم که بتوانیم نظرات مخالف را تحمل کنیم و به جای نسبت های ناروا دادن به دیگران، در چارچوب ادب و اخلاق به شیوه ای متمدنانه با یکدیگر گفتگو کنیم. فراموش نکنیم در احادیث آمده است: آبروی مومن بیش از خانه کعبه حرمت دارد! اگر سخنران دلایل استواری در رد سخنان پژوهنده مورد نظر دارد، بهتر است در رسانه‌ها منتشر کند؛ تا هم به پرسش‌های مردم پاسخ داده شود و هم خودش متهم به نداشتن پاسخ از دیدگاه مخاطب نشود چرا که گفته اند: دلایل قوی باید و معنوی
نه رگ های گردن به حجت قوی.
خاطر اصحاب فرهنگ و هنر سیستان و خاصه افراد حاضر در مراسم از توهین به فردی که دلبسته تحقیق است آن هم از سوی شخصی که ادعای ترویج اخلاق و شریعت را دارد مکدر است و بابت این مسئله ابراز تاسف می‌کنند. امیدواریم بجای ناسزاگویی به افرادی که نظرات متفاوتی دارند، حرمت شان را نگه داریم، واکنش های احساسی نشان ندهیم و در چارچوب ادب و اخلاق با یکدیگر گفتگو کنیم.
با پیگیری موضوعِ مورد نظر مشخص گردید؛ افرادی که در رد نظر پژوهشگر محترم مطالبی را منتشر کرده‌اند؛ از طرف مقابل با رعایت کامل ادب، چنان که از یک پژوهشگر انتظار می‌رود پاسخشان را شنیده‌اند و برای آخرین مطلب منتشر شده از سوی پژوهشگر محترم، پاسخی منتشر نگردیده است.
ما اهالی فرهنگ و هنر منطقه، ضمن تشکر از برخی بزرگوارانی که پاسخ های خودشان را راجع به این موضوع در چارچوب ادب ارائه کرده اند، از پژوهشگر محترم که هیچگاه از دایره‌ی ادب خارج نشده است و همواره با روشی که شایسته‌ی اهالی فرهنگ و هنر است، نظر مخالف خود را بیان کرده است، هم تشکر می کنیم و بابت این که تا کنون در قبال این موضوع سکوت کرده ایم، پوزش می‌طلبیم.
برخوردهای توهین آمیز با پژوهشگران و حتی با عوام جامعه، از طرف هیچ کس قابل پذیرش نیست.
ما اهالی فرهنگ و هنر، به جامعه‌ی محترم روحانیت نیز اعلام می‌داریم که رفتار یک فرد از این جامعه باعث نمی‌شود در مورد جامعه‌ی محترم و روحانیت قضاوت ناصوابی صورت گیرد و رفتار یک فرد را به دیگران تعمیم نمی‌دهیم.
از آنجا که به این معنا باور داریم که:
عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو
از خطیب مورد نظر به این جهت که ما را نسبت به موضوع مذکور حساس کردند تا با تحقیق راجع به این قضیه به نگاه روشن‌تری برسیم و به مطالبی که احتمالا از این پس در مورد این موضوع منتشر می‌شود بی توجه نباشیم، سپاسگزاریم؛ اما این موضوع باعث نمی شود حق عذرخواهی از پژوهشگر هم صنفمان، جامعه‌ی روحانیت، افراد حاضر در برنامه و خودمان را از طرف خطیب مدعو در برنامه ی مذکور، محفوظ ندانیم.
اهالی فرهنگ و هنر
