دیار عیار_ وجود مدیرانی که در مباحث مختلف صاحب نظر هستند و یا وجود افرادی تاثیر گذار تحت عنوان مشاور که مسائل تخصصی را به خوبی می شناسند برای بررسی ایده هایی که از بطن سازمان بیرون می آید می توانند به سکوی پرتاب خود، فرد ایده دهنده و ارتقاء جایگاه سازمان تبدیل شوند.
در نظام بوروکراسی اداری ایران بر خلاف اینکه در چشم انداز ها و خط و مشی خود برای ایده های خلاق و ابداعات، مشوق هایی در نظر گرفته اند اما خلأ عدم بررسی اصولی ایده های خلاق و یا اجرای پایلوت آن در سازمان همچنان وجود دارد.
این خلأها باعث می شوند که ایده ها یکی پس از دیگری به زباله دان سازمان ملحق شود و باعث زدوده شدن انگیزه از سرمایه های انسانی سازمان خواهد شد.
عدم وجود انگیزه در میان منابع انسانی به عنوان سرمایه های سازمان باعث رکود سازمان و منتج به مرگ تدریجی و عدم نقش آفرینی صحیح سازمان خواهد شد، حال این رویکرد منفی را در سازمان های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بررسی کنید که می تواند ضربه های مهلکی به بدنه جامعه وارد کند. در این صورت تزریق نیروی انسانی متخصص و با انگیزه به بدنه سازمان نیز به مثابه درمان موقتی این معضل است و در کوتاه مدت تازه واردها هم به سرنوشت قدیمی ها دچار خواهند شد.
بررسی یک ایده یا ایده ها همانقدری که می تواند سازمان را جهت رسیدن به منویات و سیاست هایش یاری رساند و عدم بررسی آن به همان اندازه می تواند مقدمات نابودی تدریجی سازمان را فراهم کند.
به صورت کلی میتوانیم سازمان را مینیاتوری از جامعه در نظر بگیریم، دستگاه های اجرایی میتوانند برای ارائه خدمات بهتر از ظرفیت جامعه هدف به عنوان مشاور بهره برند، در حوزه های سیاسی و اجتماعی نقش نهاد های مدنی بسیار حائز اهمیت است و اگر اراده ای برای تقویت نهادهای مدنی باشد می توان از آن ظرفیت برای مطالبه گری، جلب مشارکت اجتماعی و گرفتن مشاوره تخصصی از بدنه اجتماعی بهره برد.
مادامی که دستگاه متولی توان ارتباط با نهاد های مدنی را نداشته باشد مشابه سازمانی که نتوانسته از ایده ها بهره برد و بدون تردید محکوم به شکست است.