کامبیز مشتاق گوهری روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار دیار عیار اظهار داشت: کوه خواجه می تواند دومین اثر پس از شهرسوخته یا سومین اثر پس از شهرسوخته و آسبادهای حوض دار در میراث جهانی یونسکو ثبت شود، اما با اجرای مسیر دسترسی، تردد خودرو ها و در صورت احداث پارکینگ خودرویی باید برای همیشه این موضوع را به فراموشی سپرد.
وی با اشاره به اینکه اجرای چنین طرح هایی، کارکرد تبلیغاتی برای انتخابات دارد، افزود: یک سیستان است و یک کوه خواجه، این کوه دومی ندارد، در ایران و تاریخش همتا ندارد، چرا برای تبلیغات یکی یا دو دوره مجلس باید این مجموعه گرانسنگ را از دست دهیم؟
وی بیان کرد: گردشگری قطعا مزایایی دارد اما این صنعت زمانی درآمد خواهد داشت که کاری مرتبط با آن صنعت ایجاد شود، با ایجاد دسترسی جاده آسفالته به بالای کوه خواجه چه شغلی ایجاد می شود؟ این اقدام خلاف ضوابط میراثی است.
مدیرکل سابق میراث فرهنگی استان گفت: متولیان امر می توانند با وسایل سنتی و مدرن، از اسب و شتر گرفته تا یکی دو خودروی الکتریکی ویژه برای آن عده که به دلیل کهولت یا هر ناتوانی دیگر امکان بالا رفتن از مسیر مورد نظر را ندارند تسهیلات لازم را فراهم کنند، مردم محلی هم از این مشاغل و خدماتی جنبی بهره می برند و از همه مهم تر به بدنه کوه و اصالت و سلامت آن هم آسیبی نمی رسد.
وی تاکید کرد: مطالبه ما باید تشکیل پرونده ثبت جهانی کوه خواجه باشد، با این کار جلوی اقداماتی ازین دست برای همیشه گرفته خواهد شد.
وی یادآور شد: در دوره مدیریتی بنده در مقابل آن حجم از فشار یکی از نمایندگان و مشاورانش که ما را ضد توسعه میخواندند، ایستادیم.
مشتاق گوهری تصریح کرد: ایده های خلق الساعه، غیر علمی و تبلیغاتی هنگامی که با فشارهای سیاسی همراه می شوند، خرابی های جبران ناپذیری به بار می آورند، در منطقه حوضدار مهمترین آثار همان چند آسباد به جا مانده از مهندسی بی نظیر نیاکان سیستانی ماست که در جهان همتا ندارد و باید به آنان پرداخته می شد که نشد.
وی خاطرنشان کرد: قلعه رستم و قلعه مچی هم جذابند اما در ارزیابی های فرهنگی و علمی تفاوت بسیاری میان این قلعه ها و آسبادها وجود دارد که البته در هیاهوی سیاسی شنیده نمی شود از این رو برای حفاظت از آثارمان که امانت بین نسلی است به مدیران و کارشناسان شجاع در میراث فرهنگی نیاز داریم.
وی ادامه داد: سیستان آن اندازه نیروی کارشناس در حوزه میراث فرهنگی داشته که یکی از آن ها به ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور هم رسیده، آیا تصمیم گیران نمی توانستند یکی از همین چهره های شناخته شده در حوزه باستان شناسی و میراث فرهنگی را به مسئولیت اداره کل میراث فرهنگی استان بگمارند که اینگونه امانت های بین نسلی در معرض تهدید واقع نشود؟
وی گفت: بسیاری از مسوولان و نمایندگان یا اساسا میراث فرهنگی را نمی شناسند و با این مقولات مهم که در توسعه، بسیار زیربنایی است، بیگانه اند و یا با گمارندن مدیران نابلد و نا آگاه که دغدغه میراث ندارند منافع کوتاه مدت خود در دوره نمایندگی را دنبال می کنند.