جمعه, ۱۳ مهر , ۱۴۰۳
گپی درباره ی استاد غلامرضا عمرانی به بهانه ی انتشار مجلدات ششم و هفتم«آسوکه» ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
برگرفته از کتاب سال صفر به قلم قاسم سیاسر؛

گپی درباره ی استاد غلامرضا عمرانی به بهانه ی انتشار مجلدات ششم و هفتم«آسوکه»

دهه ی چهل خورشیدی که از راه رسید، نهال آموزش بر مبنای تعلیمات نوین که چهل سال پیش از آن، در سیستان غرس شده بود، اندک ثمری داد و به بیش از چهار سده زوال و انحطاط درازدامن فرهنگی منطقه ی سیستان پایان بخشید. افرادی چون استاد رئیس الذاکرین، غلامحسین کاظمی سیستانی، جواد محمدی خمک، امین ا... سرابندی، مزار گلستانه، غلامرضا عمرانی و... ریاحین دماغ پرور شجره ی آموزش و پرورش جدید در سیستان بودند. شادروان غلامحسین کاظمی، اولین سیستانی بود که با انتشار کتاب «ناله ی بلبل» طلسم چاپ کتاب را در سیستان شکست؛ کتابش البته به تقلید از گلستان شیخ اجل سعدی شیرازی نگاشته شده بود و حال و هوایی سنتی داشت، اما این ویژگی مانع از آن نمی شود که کاظمی را گشاینده ی راهی نو در عرصه ی فرهنگ استان بدانیم. راهی که کاظمی به سیستانی ها نشان داد، شوربختانه سال ها بی رهرو ماند، تا اینکه سال 1355 و 1356ش رئیس الذاکرین با نشر دو کتاب «عیدُک، جمازه سوار شب رو» و «کورنامه نیمروز» این راه را پی گرفت. در دهه ی چهل افرادی مانند امین ا... سرابندی، ملک بهجت کیانی و... هم البته مطالب و داستان هایی در مجلاتی همچون فردوسی و نشریه ی ندای زاهدان منتشر نمودند، اما چاپ کتاب در مقطع قبل از انقلاب، چندان در کانون رغبت فرهنگیان سیستانی قرار نگرفت.