تهران میزبان «بلوچ ایرانی؛ ایرانی سیستانی» شد/ از مفاخر سیستان و بلوچستان تجلیل شد
نخستین رویداد فرهنگی و هنری «بلوچ ایرانی؛ ایرانی سیستانی» به مناسبت بزرگداشت هفته سیستان و بلوچستان با حضور معاون حقوقی، امور مجلس و استانهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از مسئولان و هنرمندان در تهران برگزار شد.
آغاز به کار غرفه دوستدار کتاب سیستان و بلوچستان در نمایشگاه کتاب تهران
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان گفت: غرفههای روستاهای دوستدار کتاب ژالهای و اورنگ در سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران گشایش یافت.
جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است
خواجۀ بزرگ شیراز فرموده است: «گذرگاه عافیت تنگ است». ره رستگاری و دستیابی به سعادت دنیوی و اخروی، راهی نیست که هر کس ی بتواند به سلامت از آن گذر کند. این مضمون که حافظ در نهایت زیبایی و دلنشینی به آن اشاره فرموده، در گسترۀ ادب و فرهنگ ما بارها دستمایۀ سرایش شعر قرار گرفته، اما این مصرع وابیات پس از آن خوش به دلم نشسته است. دلیلش شاید این است که میان جامعۀ کنونی ما و زمانۀ حافظ شباهت های شگرفی وجود دارد.
گفتگو با جواد محمدی خمک در باره واژه نامه سکزی
جواد محمدی خمک پژوهشگر و شاعر سیستانی ست که با تالیف آثاری ارزشمند درباره فرهنگ، تاریخ و واژه های سیستانی، تاثیری قابل اعتنا برمحققین بعد از خود گذاشته است. وی با تالیف و انتشار کتاب های سیستان، ماتیکان سیستان، سیندرلا و افسانه سیستانی، گویش سیستانی در ترجمه قرآن مقدس ... و واژه نامه سکزی که محوریت این گفتگوست نام خود را به عنوان یکی از چهره های ماندگار وتاثیرگذار سیستانی ثبت کرده است.
گپی درباره ی استاد غلامرضا عمرانی به بهانه ی انتشار مجلدات ششم و هفتم«آسوکه»
دهه ی چهل خورشیدی که از راه رسید، نهال آموزش بر مبنای تعلیمات نوین که چهل سال پیش از آن، در سیستان غرس شده بود، اندک ثمری داد و به بیش از چهار سده زوال و انحطاط درازدامن فرهنگی منطقه ی سیستان پایان بخشید. افرادی چون استاد رئیس الذاکرین، غلامحسین کاظمی سیستانی، جواد محمدی خمک، امین ا... سرابندی، مزار گلستانه، غلامرضا عمرانی و... ریاحین دماغ پرور شجره ی آموزش و پرورش جدید در سیستان بودند. شادروان غلامحسین کاظمی، اولین سیستانی بود که با انتشار کتاب «ناله ی بلبل» طلسم چاپ کتاب را در سیستان شکست؛ کتابش البته به تقلید از گلستان شیخ اجل سعدی شیرازی نگاشته شده بود و حال و هوایی سنتی داشت، اما این ویژگی مانع از آن نمی شود که کاظمی را گشاینده ی راهی نو در عرصه ی فرهنگ استان بدانیم. راهی که کاظمی به سیستانی ها نشان داد، شوربختانه سال ها بی رهرو ماند، تا اینکه سال 1355 و 1356ش رئیس الذاکرین با نشر دو کتاب «عیدُک، جمازه سوار شب رو» و «کورنامه نیمروز» این راه را پی گرفت. در دهه ی چهل افرادی مانند امین ا... سرابندی، ملک بهجت کیانی و... هم البته مطالب و داستان هایی در مجلاتی همچون فردوسی و نشریه ی ندای زاهدان منتشر نمودند، اما چاپ کتاب در مقطع قبل از انقلاب، چندان در کانون رغبت فرهنگیان سیستانی قرار نگرفت.
آیا سیستانی زبان است، گویش یا لهجه؟
پژوهشگر حوزه تاریخ و ادبیات گفت: سیستانی می تواند زبان، گویش و لهجه باشد، وقتی ما در مسائل زیاد ویژه خودمان صحبت می کنیم و با احتیاط واژ های سیستانی را به کار می بریم بیشتر زبان می شود. برای نمونه " سورکند وردا چول بکنک" را کسی نمی فهمد، یا شعر سیستانی که با تفکر و با اصالت واژگانی سروده می شود غیر سیستانی زبان نمی فهمد، این از ویژگی های یک زبان مستقل هست اما گویش ما که تحت تاثیر زبان ملی هست را احتمالا همه می فهمند زیرا در گویش موکه، کنجه، چت و چپیلاخ به کار نمی بریم. وقتی زبان های محلی به سمت و سوی زبان رسمی می روند به طرف لهجه می روند. به هر مقداری که میدان معنا و مقصود زبان فراخ تر می شود به سوی زبان ملی می رویم و هر چه دورتر شویم به زبان نزدیک تر می شود.